De 66-jarige zanger en snarenplukker Michael Hurley maakt platen in zijn eigen relaxte tempo en in zijn eigen stijl, een mengvorm van folk, blues en vergane glorie. Mooi zijn de liedjes waarin hij dieren imiteert (The Werewolf Song, Old Black Crow) of andere rare geluiden maakt. Als we zijn nieuwste plaat Ancestral Swamp vergelijken met zijn debuut uit 1964 lijkt er weinig veranderd.

Het oeuvre van Hurley is op te delen in twee categorieën: de kale, vaak in lo-fi-kwaliteit opgenomen liedjes, waarbij hij meestal zichzelf begeleidt, en de meer gepolijste studioproducties waar hij bijgestaan wordt door band en achtergrondzangeressen. Ancestral Swamp valt gelukkig in die eerste, meer tijdloze categorie. Opvallend is dat Hurley, ondanks dat hij altijd al bejaard heeft geklonken, vooral jonge muzikanten weet te inspireren. In de jaren '60 waren het psychedelische bands als The Youngbloods en The Holy Modal Rounders, in de jaren '90 indie-rockers als Giant Sand, Yo La Tengo en Cat Power en tegenwoordig zijn het zogenaamde freak-folkartiesten als Devendra Banhart die Hurley op handen dragen. Banhart bracht Ancestral Swamp uit op zijn nieuwe label Gnomonsong.

Ancestral Swamp is een verzameling korte verhalen in liedvorm over gokkers, kroeglopers en andere vreemde figuren uit het Amerikaanse achterland. Hurley beeldt zichzelf in zijn liedjes, schilderijen en stripverhalen vaak af als een groen mannetje, een kruising tussen vogel, kikker en mens, en dit past bij zijn ongrijpbare, magische kijk op het leven. Ancestral Swamp kabbelt traag voort, maar blijft overeind dankzij de afwisselende begeleiding en de als altijd prachtige, doorleefde stem van Hurley.