Mike Diana... In de VS draaide de controverse om de vraag of zijn werk obsceen genoeg is om hem de gevangenis in te duwen, terwijl bij ons de discussie gaat over of hij überhaupt wel kan tekenen. Dat lijkt me geen relevante vraag, anders zou iemand als Toon van Driel hier volstrekt onbemiddelbaar zijn. Zelf vind ik Diana's primitivisme erg ontwapenend en doeltreffend. Bovendien kan hij verhalen vertellen. Het is satire met de wreedheid van de klassieke sprookjes. In 'Gator Bait' belandt een onschuldig meisje in een park vol gemuteerde krokodillen, die haar (domme) ouders oppeuzelen. De beheerder besluit haar als slaafje aan te houden. Dan ontdekt ze Gator Man, de grotesk verminkte zoon van de beheerder. Samen maken ze een plan om te ontsnappen. 'I cum in peace' gaat over een hyperintelligent ruimtewezen dat door woonwagenproleten wordt verkracht. Lobster Man, de circusfreak met kreeftenklauwen, blijkt een te sterke prooi voor een satanische sekte in 'For the love of Satan'. De verhalen zijn over een langere tijd gemaakt en niet zo strak gestileerd als in het eerste nummer van Superfly, nu Mike Diana zich meer op schilderen heeft toegelegd. Er zijn ook enkele pagina's in dit deel waar zowaar geen bloed vloeit. In 'The Flying Cornish Hen', over een hoogbegaafd jongetje en zijn krengerige moeder, laat hij zich van zijn gevoeligste kant zien. (Marcel Ruijters)

Mike Hunt Comix, P.O. Box 6366, Chicago IL, 60680-6366, USA www.mikehuntsonfire.com en www.evilnow.com