De in 1994 overleden Jean-Claude Gal was een van de kanonnen van het Franse sf-blad Métal Hurlant. Hij was van huis uit tekenleraar, en zoals zoveel docenten nam hij zijn technische bagage bloedserieus. Correcte anatomie van mens en dier, lichtval, compositie, stofuitdrukking, geduldig gearceerde details. Elk lijntje telt. En het zijn véél lijntjes, allemaal op hun plaats. Met als gevolg dat je ofwel volledig plat gaat voor ‘s mans virtuositeit, of je vindt het maar vermoeiende hardrockhoezenesthetiek. Een middenweg bestaat nauwelijks.
Het verhaal laat zich, hoe zwaar aangezet ook, samenvatten op een bierviltje: de held, Arn, is een kruising tussen Spartacus en Conan. Een slaaf die ontsnapt en na vele ontberingen en epische wreedheden een leger getrouwen om zich verzamelt om wraak te kunnen nemen op zijn onderdrukker. Gal krijgt van zijn scenaristen ruim baan voor zijn indrukwekkende woestijnlandschappen en minutieus gepenseelde massascènes. Niks CGI, die aanstormende legers zijn met de hand gedaan, meneertje. Deze heruitgave doet door het grote formaat én de nieuwe scans hier meer recht aan dan eerdere edities. Gal is een soort overtreffende trap van realisten als Hal Foster en H.G. Kresse, met een dwingende nauwgezetheid die grenst aan de waanzin van outsider-kunstenaars als Richard Dadd. Vergeet Requiem, de Vampierridder en al die gothic LOTR-aftreksels maar even – dit is het echte werk.