Het publiek kwam om 20:00 uur binnen bij het optreden van Syd Matters, ging zitten en bleef, de spijsvertering reeds in gang gezet. Syd Matters’ bandleden zingen vele liedjes ‘off the mic’ mee met zanger/componist Jonathan Morali - zichtbaar genieten ze van de nummers die ze spelen. De Fransen kicken op elkaars kunnen, net als hun publiek overigens. Soepel spel van zielsverwanten.

De Noorse Hanne Hukkelberg en haar band spelen lieve, zachte luisterliedjes. Wanneer de teksten wat wanhopiger worden nemen de bandleden een sprankelende jazzduik. Individueel veelzijdige muzikanten die elkaars persoonlijkheden in de band tot zijn recht laten komen. ‘Jazz chansons’, gespeeld door virtuozen op allerlei instrumenten, waaronder een fiets. Grappig om te zien hoe ze zich bij ieder nummer verheugen op het volgende. De cover ‘Break My Body, Hold My Bones’ wordt door Hanne Hukkelberg in een heel ander licht getoond dan het origineel van The Pixies. Wat een gevoelige transformatie.

De muzikanten van de Zweedse Envelopes zijn nog erg jong, maar het ontbreekt hen niet aan perfectionisme. Het bespelen van hun instrumenten vergt echter veel concentratie, wat het samenspelen voor publiek soms bemoeilijkt. De achtergrondzangeres, gitarististe en toetseniste is de meest getalenteerde van de band. Maar als solozangeres mag ze het best wat vaker zeker weten. De Envelopes zijn prima liedjesmakers. De nummers met een ‘Pixies-aroma’, zoals ‘Is Your Sister In Love’, zijn de lekkerste. Toch zwabbert hun stijl nog te veel. De tijd zal hen doen groeien, een pad met muzieknoten is gedeeltelijk al geplaveid. Wij geloven niet in de duurzaamheid van deze samenstelling, al wonen de bandleden samen in één huis.

The Shortwave Set uit Zuid-Londen is geen welkome podiumact. Er is nauwelijks interactie met het publiek. Sterker nog, op het bespelen en wisselen van de instrumenten na is er helemaal geen beweging op het podium. De melodieuze, soms breekbare maar hoorbaar zorgvuldig georchestreerde liedjes zoals ‘Is It Any Wonder’ zullen het op plaat ongetwijfeld beter doen. In elk geval is ook het gebruik van melodica (fluitorgel) en banjo en opvallend, die deze avond ook al opdoken bij Envelopes (en later bij The Go! Team).

De Zweed José Conzález heeft zijn gitaar op schoot. De microfoon hangt, in tegenstelling tot het publiek, aan zijn lippen. Er wordt zóveel gepraat in het Nighttown Theater, dat de nauwelijks versterkte, timide singer/songwriter, ondanks zijn talent, niet overkomt.

MouseTiger DJ Team probeert naarstig het publiek nader tot elkaar te brengen. Sms-en op commando en er mag geplakdanst worden. Ondanks de leuke ideeën is een publiek dat DJ’s als pauzenummertje ziet niet makkelijk te porren voor dergelijke acties.

DJ Josz LeBon wisselt Italo af met bijvoorbeeld David Bowie. Hij doet de dansende menigte vergeten dat er op een volgende podiumact gewacht wordt.

De Franstalige Canadese Lederhosen Lucil, die zich de Duitse taal toegeëigend heeft, luidt electroclashend met orgel en niet al te fraaie resonerende stem een feest in. Haar extroverte optreden is een verademing na alle serieuze introversie van vanavond. Er wordt gedanst en meegezongen. Een man uit het publiek springt fluks het podium op. Geïnspireerd geraakt door Lederhosen Lucil geeft hij zijn versie van ‘Eisbär’ (origineel van Grauzone) ten gehore. Lucil helpt, de man begeleidend op haar orgel, het nummer naar een climax. Een alternatieve après ski tijdens Bazar Curieux is geboren.

The Go! Team wordt door velen gezien als de topattractie van deze zesde Bazar Curieux. Muziek hoeft niet altijd vernieuwend te zijn om op Bazar Curieux te slagen. Een band die een publiek in beweging kan zetten en het enthousiasme in de zaal vervolgens laat accelereren, is een even grote, zij het niet een grotere zegen. De zes jonge wilde honden van The Go! Team klaren dit klusje al kort na het starten van het eerste nummer. De speelsheid, versterkt door het regelmatig wisselen van instrumenten, houdt iedereen zowel muzikaal als mentaal fris. Het overdonderende effect van twee drumstellen, een spring-in-‘t-veld als zangeres, die herinneringen oproept aan Bow Wow Wow en Neneh Cherry, een verlegen drumster die -met de stokjes in de kontzak- fragiel een solootje zingt, de unieke mix tussen hiphop, punk, pop, flower power en blaxploitation-soundtracks: dat alles maakt The Go! Team tot een onvergetelijke liveband. De hit ‘Junior Kickstart’ maakt iets in ons los, te vergelijken met het sublieme gevoel van het behalen van een onbereikbare overwinning.

Martha Wainwright is er één uit het muzikale Wainwright-geslacht uit Canada. Ze wordt bestempeld als pop-, rock- en folkzangeres. Wij voelen vooral blues. Ze stelt zich open voor het publiek, dat grotendeels voor haar gekomen is. Het lijkt een intiem optreden te worden, maar tot ergernis van Martha en haar fans bevindt zich in het Theater nog steeds een groep mensen die maar niet uitgekletst raakt. Een onfortuinlijke samenloop van omstandigheden.

De Franse producer Jackson Fourgeaud is, samen met zijn laptopje, Jackson & His Computer Band. Zijn debuut ‘Smash’ is net op schijf uitgebracht. Ondanks dat Fourgeaud haarfijn weet hoe hij een ronkend geluidsgordijn moet ophangen gaat het hem deze nacht, in het nog altijd rumoerige en veel te volle Theater, niet lukken. Zijn show heeft dan ook alle allure en opwinding van iemand die een cd’tje in zijn pc stopt. De geluidsinstallatie van de Grote Zaal zou voor Fourgeauds uitstekende duistere dance passender zijn geweest.

Arsenal is een bandnaam die om woordgrappen schrééuwt. Als de zangeres van The Go! Team herinneringen oproept aan Neneh Cherry, dan is die van het jongere zusje van Sade. Politiek correcte huppelfunk zonder charisma, met hier en daar U2-gitaarriffjes van een zanger/gitarist die op de een of andere manier ongemakkelijke associaties met UB40’s Ali Campbell oproept. De jaren ’80 hadden heel wat moois te bieden, daar niet van, maar Arsenal weet perfect die elementen eruit te pikken waarvan we allemaal hoopten dat die nooit meer terug kwamen. Hoewel de band vele lijven in beweging brengt, is er weinig ‘curieux’ aan.

Freeform Five tot slot klinkt als Spargo die ‘kontje ketst’ met een onwillige Prince. De zanger (iets teveel uren in de sportschool) en zangeres (de onbetwiste winnares van de Madonna-lookalike-contest 1983) van dit zeskoppige combo zijn nog op een leeftijd dat hormonen om de oren vliegen. Flirten in het openbaar met elkaar en met het publiek; dat gedijt lekker op de regelrechte funk van Freeform Five. Meer geschikt voor een schoolfeest of een avondje in de disco.

Organisator van PRSPCT, DJ Thrasher, laat bassen drillen in je maagdarmkanaal, terwijl hij treble in je hart injecteert. Alles klinkt bij hem beter dan het origineel. Moeilijk om het lijf dan nog in het gareel te houden.

Conclusie: Het maakt bij Bazar Curieux 2005 niet uit wat je muzikale achtergrond of voorgrond is. Meervoudig uit het persoonlijke dak gaan is mogelijk, al was Bazar Curieux dit jaar wat minder verrassend dan voorgaande edities. Harry Hamelink en Ron Euser blijken wederom hoogbegaafde programmeurs. Ze weten niet alleen talentvolle jonge acts binnen te halen, maar ook een vers, jong Bazar Curieux-publiek. Hierdoor was het vertrouwde oudere publiek, wat het toch allemaal al denkt te weten, minder nadrukkelijk aanwezig. Het programma is zo uiteenlopend en afwisselend dat we geruime tijd ná het festival nog duidelijk de identiteiten van de diverse bands in ons hoofd hebben. Er zaten weliswaar wat flops bij, maar die hebben de stemming van een hele leuke avond en ochtend niet gedrukt.

Nog te zien:

De Vlaamse Reus
Zita Swoon voorman Stef Kamil Carlens exposeert naast eigen schilderijen zijn complete konijnenverzameling; luchtig en fluffy.
T/m 30 oktober, zonder leeftijdbegrenzing, dagelijks tussen 13:00-17:00 te bekijken bij Galerie Herenplaats Schiedamsevest 56-58 Rotterdam.

Het Motel Mozaïque-team is bezig met de voorbereidingen voor Club Mozaïque, dat op 29 oktober 2005 zal plaatsvinden. Op deze avond staat het 10-jarig bestaan van platenlabel LEAF centraal. Dit is uw kans om een avond lang te diepzeeduiken in muziek die klinkt alsof je in een droom gevangen zit. En als u uw ogen even opendoet wordt u verwend met prachtige projecties. De ideale warming-up voor een prettige winterslaap. Efterklang, A Hawk and a Hacksaw, Sutekh en diverse LEAF-dj’s hebben het alvast in hun agenda’s gezet.