Bij sommige hiphopalbums duurt het dagen voor ik de hele cd heb gehoord, omdat ik ben blijven steken bij een nummer dat ik direct nog een keer wil horen, daarna nog een keer, nog een keer en nog keer, waarna ik -zo wil het leven nou eenmaal- om de een of andere reden weer iets anders moet gaan doen. Als het dan een tijdje in mijn hoofd blijft zitten zet ik het direct bij thuiskomst nog een keer op, en dan nog een keer en nog een keer en als ik het dan eenmaal uit mijn hoofd ken, hoor ik pas de rest van het album. Bij de nieuwste ABN gebeurde mij dat bij nummer zeven, dat mij vanuit Vlaanderen berichtte: 't komt allemaal wel in orde, alleen maar niet vandoag'. En zo luisterde ik weken achtereen naar de voorspellingen, die ik na verloop van tijd redelijk stabiel achtte: 'alles is fuck up als een bejaarde prostituee.'
Niet dat er daarvoor geen goede nummers op het album te horen zijn, want ook met het vierde album (geproduceerd met o.a. Rene Lopez) bewijst ABN tot de absolute top van de Nederhop te behoren. Nog steeds weet de groep eentonigheid te voorkomen door ver buiten de platgereden paden naar hiphop te kijken, bijvoorbeeld door ook meer kwetsbare kanten te tonen. Bij 'Tweezaamheid' bijvoorbeeld ('Oude liefde roest, maar het kost wat tijd') zou een standaard hiphopclip met dansende vrouwen rond stoere auto's toch echt misstaan.
Rapper Quinte schrijft zijn teksten dan ook niet alleen om wat te rijmen te hebben, maar vooral om iets te zeggen: zijn gedachten die hij behalve in ware poëzie (met strakke beats) ook met graffiti en ander artwork weet uit te drukken. Quinte behoort op dit moment tot de grootste kunstenaars uit België en dat begint langzaam ook bij een groter publiek duidelijk te worden. Ook dat komt dus allemaal wel in orde, maar niet vandoag.
(Dennis Lahey)