Ghost Cauldron: de naam klinkt als een filmtitel uit de Hammer Horror-serie of als een onbekend verhaal van Edgar Allen Poe. Bij een dergelijke groepsnaam verwacht je óf een Scandinavische death-metalband óf een hiphopcollectief als The Insane Clown Posse. Geen van beide vergelijkingen komt echter in de buurt. Ghost Cauldron (een initiatief van de Berlijnse dj’s KAOS en CE.EL) zit op het kwaliteitslabel K7, dat gespecialiseerd is in dance, triphop en lounge. Is de naam die het duo hanteert dan volledige onzin? Nee, want de muziek klinkt bij vlagen behoorlijk spooky. Met name opener 'Fire Walk With Me' zou niet misstaan als soundtrack bij een film van John Carpenter. Deze sfeer weet het collectief echter niet het hele album vast te houden. Met name als er gastvocalisten aan te pas komen vervalt Ghost Cauldron in een geluid wat we al vele malen meer hebben gehoord. En dat is zonde, want de afgelopen jaren zijn we overspoeld met loungytriphopdancy-eenheidsworsten. Alleen rapgroep Anti Pop Consortium weet raad met de spookachtige atmosfeer die uit het geestenvaatje getapt wordt. 'Fear' is een duistere, bijtende track met het hele Consortium terwijl APC-lid Priest in zijn eentje 'Only At Night' aanvult. De Londonse Nick Taylor en Apani B. Fly weten daarentegen allebei niet wat ze met de muziek aanmoeten. Taylor mag maar liefst drie tracks vullen en dat is mijns inziens toch een beetje te veel eer; de continuïteit krijgt er een flinke knauw door. Pas bij ‘Death Before Disco’ hervindt Ghost Cauldron weer vorm, aan de hand van een Anne Clark-sampletje (oplettende luisteraars herkennen 'Sleeper In Metropolis'). 'Rush Nowhere' is een stemmige uitsmijter in donkere Air-stijl, die de plaat toch nog naar een goed einde brengt. Geslaagd album, maar niet cum laude. (Bas de Koning)