Hoe haal je het in je hoofd om een speelfilm te maken over de muziekscene van Manchester tussen eind jaren ‘70 en begin jaren ‘90, over het Factory-imperium, met sterren als Joy Division en The Happy Mondays? Een documentaire misschien, maar een film waarin alle bekende personages door acteurs neergezet worden, die kan toch alleen maar tegenvallen? Niet dus, want 24 Hour Party People is een succes en dat komt voor een groot deel voor rekening van hoofdrolspeler Steve Coogan (ook bekend als de briljante talkshowgastheer Alan Partridge). Coogan speelt platenbaas en all-round grote bek Tony Wilson, een rol vergelijkbaar met die van Partridge, maar dan in de rockbiz. Dat betekent smullen geblazen! De film volgt de opkomst en ondergang van Wilson's platenlabel Factory, de legendarische danstent Hacienda en al het talent dat Manchester voortbracht. Vele kostbare missers en enkele grote successen komen aan bod, van de eerste grote knaller, Joy Division, waarvan zanger Ian Curtis (Sean Harris) zich op het hoogtepunt van de roem verhing (prachtig in scene gezet, een zeer droevig huiselijk tafereeltje) tot de laatste onwaarschijnlijke megasterren, The Happy Mondays, die onder aanvoering van zanger Shaun Ryder hun platenlabel naar de rand van de financiële afgrond brachten. Hilarische taferelen over sex, drugs, geld en muziek met als running gag de altijd lege zalen trekkende Vini Reilly, alias Durutti Column (absoluut waar, vorig jaar op het Crossing Border festival stond Vini in een zeer grote zaal voor 20 man te spelen). Bekende gezichten duiken op, zoals aartsvaders van de Manchesterscene Mark E. Smith van The Fall en Howard Devoto van The Buzzcocks. En gelukkig was men zo handig om de rechten van de originele muziek te scoren; er wordt dus niets nagespeeld. De acteurs brengen het er redelijk vanaf en lijken ook wel een beetje op de echte personages. Zelfs al zijn Joy Division's ‘Love will tear us apart’ en het titelnummer van de Mondays niet je favoriete deunen, dan nog is 24HPP een vermakelijke en waarheidsgetrouwe weergave van een belangrijke periode in de Britse rockmuziek. (Jan Gorter)