Is het een strip? Is het een IQ-test? Is het kunst? Wel, de laatste editie van 'Eiland' is dat allemaal tegelijk. Stefan van Dinther en Tobias Schalken tekenden elk precies een helft van dit boekwerk vol, hoewel die laatste term de lading niet helemaal dekt: je kunt de bladzijden gewoon omslaan, maar het geheel ook als een harmonica uit elkaar trekken en de uitgeklapte strook in één keer overzien. 'Vaag' is zo'n lelijk modewoordje dat in de hoofden van de jeugdigen onder ons zal opkomen. Het suggereert een zekere slordigheid, terwijl 'Eiland' een van de zorgvuldigste stripinitiatieven is die dit land rijk is. Zeker, 'Chrz' van Van Dinther noch 'Balthazar' van Schalken zijn klassieke kop-romp-staart-vertellingen met een makkelijk samen te vatten synopsis. Dat is een keuze. Het zijn beeldenreeksen, die (geheel zonder woorden) een gemoedstoestand beschrijven, op een vindingrijke en authentieke manier. 'Balthazar' is een portret van een meisje dat verliefd is op een leraar, met een sterke nadruk op de architectonische ruimte waarin ze zich beweegt: school, thuis, bed, tafel, stoel, hart, bloedsomloop, stad, heelal. 'Chrz' heeft eenzelfde onwerkelijke sfeer, maar een gewelddadiger en cartoonachtig karakter. Het is een spel met personages die elkaar naar het leven staan. Een man, een vrouw, een vogel en een vlieg, bespied door twee maffiose types, komen elkaar tegen in een ingewikkelde confrontatie, die zeer ingenieus vanuit allerlei perspectieven in beeld komt.
'Eiland' is een van de spannendste stripbladen van deze tijd (hoewel elk nummer eigenlijk een boekwerk op zich is) door de wijze waarop de makers spelen met de mogelijkheden van het vertellen. Ook het gebruik van de computer gebeurt op een functionele manier. Het enige minpunt dat ik zou kunnen bedenken is dat er -buiten een gelijkaardige experimenteerdrift- vooralsnog geen directe wisselwerking tussen beide universums lijkt te bestaan. (Marcel Ruijters)