Turn is naar het schijnt behoorlijk populair in thuisland Ierland en Engeland, en dat is niet zo heel verwonderlijk als je hun tweede cd Antisocial beluistert. (Eigenlijk is Antisocial hun eerste echte debuut-cd, hun eersteling Check My Ears was een compilatie van de eerste drie singles.) Met een geluid dat het midden houdt tussen post-grunge, Crowded House en Keltische roots en een klein dozijn ijzersterke songs is Antisocial met voorsprong een van de meest intrigerende gitaarplaten van dit alweer bijna voorbije jaar. Wie de plaat opzet wordt eerst even flink op het verkeerde been gezet met knalharde openers, maar vanaf het titelnummer wordt flink gas teruggenomen en blijken de meer ingetogen songs de echte pareltjes. De drie heren van Turn blijken zich dan qua songschrijven met gemak te kunnen meten met pak 'm beet Neil Finn, en in de zwaar meeslepende songs 'These Three Words' en 'Queen Of My Heart' klínkt zanger/gitsarist Ollie Cole dan ook als Neil Finn die zich plots herinnert waar de volumeknop op zijn gitaarversterker ook alweer voor diende, maar dat epigonisme zij hen vergeven. De folky tearjerker 'Gav And Anne', waarin het lijkt alsof de geest van Richard Thompson in de groep gevaren is, is wat mij betreft een van de mooiste songs die de afgelopen tijd het levenslicht zag. 'Words' is ook al zo'n prachtnummer, waarbij de neiging om foute bewegingen te gaan maken met aanstekers wel heel ernstig moet worden onderdrukt. En zo kan ik nog wel doorgaan tot ik alle lettertekens die ik hier tot mijn beschikking heb heb opgemaakt, maar ik zou zeggen: ga zelf maar luisteren.

(Tonio van Vugt)