"Het kostte Nino de nodige tijd om Sylvia heel nauwkeurig uit te leggen wat hij van haar wilde." "Esrella had plezier in de onhandigheid van de dikke man toen ze van het ene gebouw naar het andere overstaken." Twee veelzeggende onderschriften bij de tekeningen uit dit nieuwe boek van Loustal. Yep, het zijn cartoons in de stijl van Glenn Baxter of Benoit Van Innis. Zweterige burgermannetjes, gekweld door een gefrustreerd libido en knellende stropdassen en verlepte blondines met treurige slaapkamerogen, die van een comeback dromen. Dat soort taferelen dus. Persoonlijk raak ik snel uigekeken op cartoons uit het zogenaamde mild-absurdistische genre vanwege de beperkte speelruimte van 10 cm in het vierkant. De eerste vijf tekeningen vind ik het bourgeoisistische, pseudo-intellectuele wereldje aardig te kakken gezet, maar daarna heb ik die mannekes leunend bij de open haard en met pijp in de muil wel gezien. Loustal heeft de nodige literaire stripalbums op zijn naam staan, dus ik zocht een tijdje naar verbanden (kennen al die personages elkaar, zoals in een soap, is er een ontwikkeling of tijdsverloop?) tussen de tekeningen in dit boek, maar helaas. Het zijn zeer fraaie tekeningen: krasserige, zoekende lijnen en gevoelige kleuren, natuurlijk zwaar geïnspireerd door modebladen uit het pre-Beatles-tijdperk, maar het is slechts een losse schets van bovengenoemd milieu. Eyecandy voor de fans van Loustal, maar geen mijlpaal in het oeuvre van de man. (Marcel Ruijters)