Na Hong-Jin
27-01-2009 18:00 Doelen WB zaal
Snoeiharde, retespannende seriemoordenaarsfilm met meer onverwachte
plotwendingen dan je met een stok kunt aanwijzen. In Korea kan het nog,
anno 2009! Jung-Ho, een ex-detective, nu pooier, ziet zijn meisjes een voor
een door de concurrentie opgekocht worden. Althans, dat denkt hij
aanvankelijk. De moordenaar is al snel bekend en gearresteerd, maar daarmee
is de spanning allerminst verdwenen, want daar is ook de immer blunderende
politiemacht (een bekend Koreaans fenomeen sinds Memories Of
Murder). Naast alle geldzorgen en kwetsuren heeft Jung-Ho nog te kampen
met een aanzienlijk schuldcomplex aan gezien hij Jin-Mi, een van zijn
trouwe hoertjes recht in de armen van de moordenaar stuurde en dus een en
ander uit te leggen heeft aan haar dochtertje. Heftige emoties, komische
uitglijers, veel bloederig hamerzwaaien en zoals gezegd volstrekt
incompetente agenten. De burgemeester van Seoul krijgt poep in zijn gezicht
van een boze burger.
IJskoud drama over de gevolgen van een stralingsongeluk op de
vruchtbaarheid van de zoon des huizes. Zijn vrouw wil kinderen, maar wat
zullen de gevolgen zijn? Op een gegeven moment wil je -net als de
hoofdpersonen- gewoon weg, en is het tijd voor een tukje. Bij het ontwaken
blijkt hij dood en gaat zij baren. Dan is het filmpje klaar.
Hongkongse horror-thriller. Agent raakt bij een aanhouding zwaargewond, en
beweert later dat een geest zijn leven heeft gered. Reden om hem over te
plaatsen naar een afdeling waar regel nummer 1 geldt: er bestaan geen
geesten. Maar ondertussen.
Zo komen we in een kat- en muisspel van geesten en speurneuzen, uitmondend in een confrontatie met een geest die het liefst bezit neemt van keurige schoolmeisjes. Die dit dan ook meestal op bloederige wijze bezuren. Uiteraard weten we halverwege al hoe de film gaat aflopen, het enige van belang is de manier waarop. De film is soms zó druk dat het ten koste gaat van de spanning.
Zo komen we in een kat- en muisspel van geesten en speurneuzen, uitmondend in een confrontatie met een geest die het liefst bezit neemt van keurige schoolmeisjes. Die dit dan ook meestal op bloederige wijze bezuren. Uiteraard weten we halverwege al hoe de film gaat aflopen, het enige van belang is de manier waarop. De film is soms zó druk dat het ten koste gaat van de spanning.
Erik Khoo
27-01-2009 14:00 Doelen Jurriaanse Zaal
Ongecompliceerd maar indringend portret van een uitgerangeerde
goochelaar/fakir in een smoezelige Singaporese kroeg. Vet als een
sumoworstelaar, door vrouw verlaten en zwaar aan de drank, lijkt er geen
hoop meer voor Francis. Zijn zoon moet zichzelf opvoeden terwijl pa in een
plens kots zijn roes uitslaapt. De goochelaar probeert het, geplaagd door
schuldgevoelens, tenslotte nog een keer, en zal hierbij zeer ver gaan. De
fakirstunts zijn in niets verhullende close-ups gefilmd: glas kauwen,
vuurspuwen, spietsen en nog meer wegkijkertjes, het is allemaal authentiek
(letterlijk dicht op de huid dus), wat voorkomt dat de ontroering teveel
afglijdt naar sentimentaliteit.
Luc Bourdon
26-01-2009 22:30 Venster 4
Een zekere magie kan deze ansichtkaartenvoorstelling uit Quebec niet
ontzegd worden; archiefbeelden hebben dat nu eenmaal. De beeldrijm waarmee
alles aan elkaar gebreid wordt maakt er helaas al snel een slaapverwekkend
lesje aardrijkskunde van.
Kim Gok
25-01-2009 19:45 Cinerama 2
Er is er altijd wel een film bij die er slechts op uit is de meest geharde
kijker uit te dagen met pure wanstaltigheid. Dit jaar is dat dit Koreaanse
zelfkantportret van een pooier en zijn hoer in een desolate
industriële hel. Geen middel wordt in de kast gelaten om duidelijk te
maken dat het leven zwaar kut is: waanzin, doelloosheid, zelfverminking,
seks met dieren en een expliciete miskraam. In een grove korrel gefilmd
uiteraard. 128 minuten kunnen lang duren, heel erg lang.
Filmmaker met een boodschap wil het publiek overtuigen dat het Chili van nu
nog even verknipt is als ten tijde van Pinochet, en brengt deze boodschap
middels een gluiperige bruut als hoofdpersoon, die geobsedeerd is door zijn
disco-dans-carriere. Zo plat als de hoofdpersoon, zo plat is de film.