De winkelier en de acrobate
20-06-2010 00:00
Rabaté werkt een kluchtig gegeven uit tot een verfijnde zedenschets
vol rake karakters in zijn nieuwste album, De Feestwinkel. Patrick,
de eigenaar van een winkel in feestartikelen in een provinciestadje is
depressief omdat zijn vrouw hem verlaten heeft. Dat doet de omzet geen goed
natuurlijk, zo'n lang gezicht. Zijn leverancier kampt met een staking en er
heerst een algemene sfeer van landerigheid. Nog meer sociale malaise: bij
Patrick in de straat is een stel van het dak gesprongen. Het voorland van
onze held?
Je zou het haast denken, maar alles wordt anders als Patrick kennismaakt met Clarisse, een acrobate bij een rondtrekkend circus. Ze krijgen een relatie. Toch is een happy end niet vanzelfsprekend, want Patrick klampt zich te wanhopig vast. Tegelijkertijd is er de 'sibling rivalry' met Patricks broer Christian die tot een uitbarsting komt. En dus gaat er vanalles stuk, maar uiteindelijk blijkt het leven zo rot nog niet.
Geloofwaardige personages en fijnzinnige humor maken dit eenvoudige gegeven tot een genietbaar ritje - je kunt als het ware wachten op de verfilming ervan. Pascal Rabaté (1961) liet al zien met onder andere Een tweede Jeugd goed overweg te kunnen met feelgoodscenario's, zo ook hier. Het is wel een omschakeling van zijn verpletterende Ibicus (vijf waarderingsterren plus een komeet) naar deze Joan sfar-achtige tekenstijl; weg zijn het expressionisme, de cynische toon, de leipe close-ups en de meeslepende lyriek. Persoonlijk vind ik de achteloosheid van zijn schetsmatige lijnen een stap te ver; in elk geval in combinatie met de platte inkleuring die tegenwoordig standaard is bij dit soort Franse graphic novels. Alles wordt maar flats-flats met het emmertje in Photoshop dicht gekwakt, terwijl een wat meer schilderachtige benadering zoveel mooier zou zijn. De ruimtelijke suggestie van een schetsmatige stijl wordt zo echt té plat gemaakt: de herkenbaarheid van de personages lijdt er soms zichtbaar onder. Zonde, want Rabaté is nog steeds een knap tekenaar. De methode hoeft overigens niet persé de auteur aangewreven te worden. In Frankrijk worden bepaalde formules aan auteurs opgelegd door hun uitgevers. Pakweg vijftien jaar geleden werd zo een hele meute Bourgeon- en Loisel-epigonen aan het werk gezet, tegenwoordig hebben auteurs als Sfar en Blutch school gemaakt. Eindoordeel: bij Rabaté zit je dan misschien niet meer op het puntje van je stoel, maar wel gerieflijk achterover gezakt.
Pascal Rabaté - De feestwinkel, 106 pag. kleur € 22,50, uitgave:Oog & Blik/ De Bezige Bij, ISBN 978 90 549 2283 4
Je zou het haast denken, maar alles wordt anders als Patrick kennismaakt met Clarisse, een acrobate bij een rondtrekkend circus. Ze krijgen een relatie. Toch is een happy end niet vanzelfsprekend, want Patrick klampt zich te wanhopig vast. Tegelijkertijd is er de 'sibling rivalry' met Patricks broer Christian die tot een uitbarsting komt. En dus gaat er vanalles stuk, maar uiteindelijk blijkt het leven zo rot nog niet.
Geloofwaardige personages en fijnzinnige humor maken dit eenvoudige gegeven tot een genietbaar ritje - je kunt als het ware wachten op de verfilming ervan. Pascal Rabaté (1961) liet al zien met onder andere Een tweede Jeugd goed overweg te kunnen met feelgoodscenario's, zo ook hier. Het is wel een omschakeling van zijn verpletterende Ibicus (vijf waarderingsterren plus een komeet) naar deze Joan sfar-achtige tekenstijl; weg zijn het expressionisme, de cynische toon, de leipe close-ups en de meeslepende lyriek. Persoonlijk vind ik de achteloosheid van zijn schetsmatige lijnen een stap te ver; in elk geval in combinatie met de platte inkleuring die tegenwoordig standaard is bij dit soort Franse graphic novels. Alles wordt maar flats-flats met het emmertje in Photoshop dicht gekwakt, terwijl een wat meer schilderachtige benadering zoveel mooier zou zijn. De ruimtelijke suggestie van een schetsmatige stijl wordt zo echt té plat gemaakt: de herkenbaarheid van de personages lijdt er soms zichtbaar onder. Zonde, want Rabaté is nog steeds een knap tekenaar. De methode hoeft overigens niet persé de auteur aangewreven te worden. In Frankrijk worden bepaalde formules aan auteurs opgelegd door hun uitgevers. Pakweg vijftien jaar geleden werd zo een hele meute Bourgeon- en Loisel-epigonen aan het werk gezet, tegenwoordig hebben auteurs als Sfar en Blutch school gemaakt. Eindoordeel: bij Rabaté zit je dan misschien niet meer op het puntje van je stoel, maar wel gerieflijk achterover gezakt.
Pascal Rabaté - De feestwinkel, 106 pag. kleur € 22,50, uitgave:Oog & Blik/ De Bezige Bij, ISBN 978 90 549 2283 4