Natasja van Loon
In een cartoonen doos
Expositie van Farida Laan bij WG Kunst in Amsterdam

Van vrijdag 10 tot en met zondag 12 mei 2013 exposeert onze eigen Farida Laan (Olga) bij de Amsterdamse galerie WG Kunst. De expositie bestaat uit ruim tweehonderd op zichzelf staande cartoons op briefkaartformaat in een omvangrijke doosjesinstallatie. Cactussen met een persoonlijkheidsstoornis, lekkende kapsels, liegende kubussen. Zelf zegt zij hierover: 'In 2012 besloot ik snelle, met het tekentablet getekende, cartoons te maken, zonder vooropgezet plan, zonder voorschets, zonder thema. Ik noemde ze NULcartoons omdat leegte en directheid het uitgangspunt moesten zijn. Het resulteerde in grappen die het platte vlak opzoeken: zowel inhoudelijk als figuurlijk.'

Farida's tekenstijl varieert van realistisch tot klarelijn-cartoons; daarbinnen combineert ze beeld en tekst in een absurde logica. Ze neemt daarbij even gemakkelijk de kunsttraditie en het tekenen zelf tot onderwerp als grote neuzenstrips. In de cartooninstallatie wisselen het beschouwelijke en het banale elkaar in hoog tempo af. Naast de doosjesinstallatie toont zij een twaalftal geschilderde werken op papier.

Eerder exposeerde Farida Laan onder meer in Galerie Ras in Barcelona, had zij een solo-expositie in Crossfire Project Base in Pakhuis Wilhelmina in Amsterdam en was haar werk te zien in de Vishal in Haarlem.

WEEKENDSALON
10 t/m 12 MEI 2013
Geopend vrijdag, zaterdag & zondag 13.00-18.00
Farida Laan is gedurende de openingstijden aanwezig.

WG Kunst
Marius van Bouwdijk Bastiaansestraat 28
1054 SP Amsterdam
www.wgkunst.nl
020-6161515
wgkunst@wgkunst.nl
Stefan Nieuwenhuis
Anthony Bourdain, Joel Rose, Langdon Foss - Get Jiro
*****
(Vertigo, € 24,95)
Om drie redenen trok de op manga geïnspireerde strip Get Jiro mijn aandacht. Ten eerste omdat Anthony Bourdain prominent als auteur op het omslag genoemd wordt. Voor de goede orde: Bourdain is de gastronomische avonturier van het geweldige tv-programma No Reservations, dat is Nederland te zien is bij 24Kitchen. Ten tweede omdat de Jiro uit het verhaal in de verte is geïnspireerd op Jiro Ono, de beste sushichef ter wereld uit Tokyo, die vorig jaar schitterde in de allermooiste culinaire documentaire ooit gemaakt: Jiro dreams of sushi. En ten derde omdat ik nu eenmaal een groot fan ben van gastro-manga.

Voor de leek: Japanners zijn dol op manga en op eten, en dat combineert prima. Van de serie Oishinbo verschenen inmiddels 104 delen en werden meer dan 100 miljoen exemplaren verkocht. Wij moeten het doen met de Engelse versie waarvan er tot op heden slechts zeven delen verschenen. Maar wel van A tot Z schitterend: kookboeken in stripvorm.
De verhalen hebben een flinterdunne plot, maar de gerechten worden minutieus ontleed en tot in de kleinste details beschreven. Heerlijk: wie van saké, ramen en ingelegde groenten houdt, wil er toch alles over weten? Dan knipper je toch niet met je ogen als het 800 pagina’s lang over het fileren van zalm gaat?

Get Jiro van ‘scenarist’ Bourdain is andere koek. Het boek is van Amerikaanse makelij en heeft dan wel veel weg van manga, het is veel meer het standaard rauwe-superheldenwerk. Niets mis mee, overigens, maar voor de tere smulpapenziel wellicht ietsjes te bloederig en ruig.
Het verhaal is zo verteld: we zijn vijftig jaar verder en de hele wereldbevolking is geobsedeerd door eten. Er zijn vleeseters die de aarde uitputten, veggies die forse winsten maken met kiwi’s en onbespoten sla, fastfoodterroristen, anarchistische raw-foodies en in het midden van die groepen staat de stoïcijnse Jiro fier overeind, als een onverzettelijke Galliër: hij bereidt nog echt voedsel zoals het bedoeld is. Puur, eerlijk en zonder fratsen. Iedereen dingt naar zijn gunsten en Jiro wordt gedwongen te kiezen. Natuurlijk speelt hij alle groepen tegen elkaar uit, gebruikmakend van het sleetse superheldenmotief: als je niet oprecht bent, dan zullen je zwakheden je ondergang zijn. Met andere woorden, Bourdain kent zijn klassiekers.

De vlijmscherpe sushimessen vliegen in het rond, de planteneters worden -heel Amerikaans- als een stelletje verdachte sujetten weggezet en het einde is er één uit Hollywood, maar toch maakt dat van Get Jiro geen slappe strip: daarvoor is het verhaalgegeven te origineel. Als de schotel in de oven is gezet en je moet nog een uurtje wachten, dan is Get Jiro -excusez le mauvais jeu de mots- prima leesvoer.