Uitgeverij L
Arleston “Eén van de succesvolste stripmakers van zijn
generatie”, zoals op de achterkaft van deze strip staat, lanceert een
nieuwe reeks. Lanfeust en Ythaq lopen nog lekker maar geven
niet echt meer de adrenalinestoot van iets écht nieuw, fris en
origineel. Misschien doet Ekhö dat wel?
Het begint alleszins al goed. Fourmille, toevallige een beeldschoon blondje, wordt op het vliegtuig naar New York aangesproken door een pratende eekhoorn die haar een erfenis komt aanbieden. Eens ze die aanvaard wordt ze plots weg geflitst naar een parallelle wereld. Ekhö is een soort van fantasy versie van onze wereld. Tot nog toe niets nieuws dus. Omdat Fourmille een romantisch interessante tegenspeler nodig heeft is er per ongeluk ook een medepassagier van op het vliegtuig meegereisd naar Ekhö. De twee blijken elkaar niet te kunnen luchten: als dat maar geen dolkomische situaties met een onverwachte kus ergens in een volgend album teweegbrengt! Zo kan ik nog even doorgaan: opnoemen van de duidelijk zichtbare formules en archetypische personages die de revue passeren in deze strip. Dat zou echter oneerlijk zijn. Ja, de strip is opgebouwd volgens hetzelfde stramien als zo vele andere avontuurlijke reeksen en ja de personages zijn van bordkarton, maar het is wel extreem goed geëxecuteerd.
Er zit enorm veel vaart in deze strip. De personages krijgen geen seconde rust en wij als lezer dus ook niet. Arleston strooit met grappige vondsten en met blote billen en borsten dat het een aard heeft. Diepgang moet u niet verwachten, entertainment des te meer. En dat is niet erg. Het moet niet altijd gaan over abortus op het Chinese platteland, soms mag er ook gewoon eens iets ontploffen. Grootste troef echter is Barbucci die de het bordkarton van de personages fantastisch beschildert. We weten al van de strip Sky Doll dat deze kerel wel weg weet met aantrekkelijke dames en karikaturaal geweld, maar hier overtreft hij zichzelf. Zijn mix van Disney en manga leent zich perfect tot het tot leven brengen van de spiegelwereld en alle geflipte architectuur en achtergrondfiguurtjes die in deze reeks de kop opsteken. New York is een drukke stad en dat wordt weerspiegelt in deze strip. Werkelijk in elk prentje lijkt er wel iets te gebeuren op de achtergrond. Zo veel zelfs dat ik de strip tweemaal heb gelezen. De eerste keer zat ik meer naar de capriolen van de personages in de achtergronden te kijken dan naar wat er zich op de voorgrond afspeelde en dat haalde de vaart er een beetje uit. Los van het geraamte waarop het verhaal geënt is, is dit dus geen onaardige strip. Sowieso steekt hij met kop en schouders boven de meeste Europese fantasy strips van tegenwoordig uit. Of dat iets zegt over deze strip of over de toestand van de Europese fantasy strip laat ik volledig aan uw oordeel over.
Het begint alleszins al goed. Fourmille, toevallige een beeldschoon blondje, wordt op het vliegtuig naar New York aangesproken door een pratende eekhoorn die haar een erfenis komt aanbieden. Eens ze die aanvaard wordt ze plots weg geflitst naar een parallelle wereld. Ekhö is een soort van fantasy versie van onze wereld. Tot nog toe niets nieuws dus. Omdat Fourmille een romantisch interessante tegenspeler nodig heeft is er per ongeluk ook een medepassagier van op het vliegtuig meegereisd naar Ekhö. De twee blijken elkaar niet te kunnen luchten: als dat maar geen dolkomische situaties met een onverwachte kus ergens in een volgend album teweegbrengt! Zo kan ik nog even doorgaan: opnoemen van de duidelijk zichtbare formules en archetypische personages die de revue passeren in deze strip. Dat zou echter oneerlijk zijn. Ja, de strip is opgebouwd volgens hetzelfde stramien als zo vele andere avontuurlijke reeksen en ja de personages zijn van bordkarton, maar het is wel extreem goed geëxecuteerd.
Er zit enorm veel vaart in deze strip. De personages krijgen geen seconde rust en wij als lezer dus ook niet. Arleston strooit met grappige vondsten en met blote billen en borsten dat het een aard heeft. Diepgang moet u niet verwachten, entertainment des te meer. En dat is niet erg. Het moet niet altijd gaan over abortus op het Chinese platteland, soms mag er ook gewoon eens iets ontploffen. Grootste troef echter is Barbucci die de het bordkarton van de personages fantastisch beschildert. We weten al van de strip Sky Doll dat deze kerel wel weg weet met aantrekkelijke dames en karikaturaal geweld, maar hier overtreft hij zichzelf. Zijn mix van Disney en manga leent zich perfect tot het tot leven brengen van de spiegelwereld en alle geflipte architectuur en achtergrondfiguurtjes die in deze reeks de kop opsteken. New York is een drukke stad en dat wordt weerspiegelt in deze strip. Werkelijk in elk prentje lijkt er wel iets te gebeuren op de achtergrond. Zo veel zelfs dat ik de strip tweemaal heb gelezen. De eerste keer zat ik meer naar de capriolen van de personages in de achtergronden te kijken dan naar wat er zich op de voorgrond afspeelde en dat haalde de vaart er een beetje uit. Los van het geraamte waarop het verhaal geënt is, is dit dus geen onaardige strip. Sowieso steekt hij met kop en schouders boven de meeste Europese fantasy strips van tegenwoordig uit. Of dat iets zegt over deze strip of over de toestand van de Europese fantasy strip laat ik volledig aan uw oordeel over.