Een bekende stripheld reanimeren is altijd gedurfd. Dat weerhoudt de uitgevers niet. De reeks Blake en Mortimer is inmiddels door meerdere auteurs in beeld gebracht. En ook de avonturen van Asterix, Lucky Luke en Robbedoes worden al enige tijd door nieuwe auteurs vervolgd. Soms is zo’n reanimatie geslaagd, soms niet. Sinds enkele maanden kunnen we Corto Maltese aan deze lijst met opnieuw tot leven gewekte striphelden toegevoegd.

Hugo Pratt, de geestelijke vader van Corto Maltese, overleed in 1995 en Maltese’s laatste avontuur stamt uit 1992. De kennismaking van Nederland met de stoïcijnse stripheld stamt uit begin jaren 70, in een publicatie in Pep. Het hoogtepunt van de populariteit werd bereikt met de albums van Casterman en een voorpublicatie in het stripmaandblad Wordt Vervolgd.

En nu is er dus een nieuw avontuur, geschreven en getekend door het duo Canales/Pellejero: <.i>Onder de middernachtzon. Het resultaat valt allerminst tegen. Het album laat zien dat dit legendarische stripkarakter anno nu nog steeds even sterk als fris is. Canales en Pellejero laten Corto Maltese volkomen in zijn waarde, met eer en respect zetten zij Pratts werk voort. Het verhaal is als vanouds weer een avontuur met de nadruk op intrigerende tronies, ontheemde figuren, raadselachtige bijpersonages en onderlinge kameraadschap. Corto zelf is nog even onpeilbaar en mysterieus. Ook spelen ironie en sarcasme weer een grote rol.

Tekenaar Ruben Pellejero verdiende zijn sporen met Dieter Lumpen – een van de bekendste en beste strips uit het stripblad Titanic – en het tweeluik Een vrijmoedige zomer. Hoewel het scherpe randje van Pratt in zijn werk ontbreekt, weet hij zich de zeebonk op bewonderingswaardige wijze eigen te maken. Zonder dat het gekunsteld overkomt laat hij enkele iconische beelden uit de originele reeks de revue passeren. Juan Díaz Canales, scenarist van de alom geprezen detectivereeks Blacksad, zet het schrijfwerk van Pratt voort. Het resultaat is geslaagd. Onder de middernachtzon bezit alle kenmerken die Corto Maltese tot een klassieke stripreeks maakten: vaart, vuur, spanning en onverwachte wendingen. Ook de dialogen zijn als vanouds: zonder poespas, ruis en flauwekul.

Het verhaal begint in Alaska als Rasputin door de kou overlijdt. Maar als Corto zijn vriend wil cremeren, blijkt zijn dood schijn te zijn. De twee vrienden belanden in San Francisco waar Corto een brief van vriend en schrijver Jack London ontvangt. Daarin staat dat er een schat op Corto ligt te wachten en vraagt London of Maltese een brief aan zijn ex-geliefde wil overhandigen. Corto keert terug naar Alaska. Als het schip strandt en Corto oog in oog komt met een ijsbeer is het avontuur op volle sterkte. Er volgt nog een guillotine in de vrieskou, een bevriende Eskimo en een tocht naar het plaatsje Dawson waar Londons ex en de schat zouden moeten wachten.

Laat ik er geen doekjes om winden: ik vond het heel fijn om na bijna vijfentwintig jaar weer een nieuw avontuur van Corto Maltese te lezen. Dat het levenswerk van Pratt nieuw leven kon worden ingeblazen had ik niet durven dromen. Maar het teken- en vertelplezier van Pellejero en Canales spat van alle pagina’s af. Wel had ik graag het vertrouwde zwart-wit gezien – maar dat is misschien nostalgie, want de inkleuring is zeker niet storend. Het gedekte kleurenpalet wordt met veel liefde en bewondering toegepast en voegt daardoor daadwerkelijk iets toe. Na Onder de middernachtzon heb ik dan ook maar meteen weer wat oude klassiekers als De Ethiopiërs en Fabel van Venetië voor een nieuwe leesbeurt uit de kast getrokken.