Sommige strips zijn zo adembenemend dat je ongemerkt minutenlang naar de plaatjes blijft staren. End is zo'n strip: een barok universum in schitterende en dromerige groenblauwe tinten, bevolkt door personages die misschien wel de mooiste ogen hebben die ooit zijn getekend. Naar verluidt waren drie weken werk per pagina geen uitzondering en dat is goed te zien. In beeld is End een waar kunstwerk. Inhoudelijk zit het op de grens van spookverhaal, sprookje en detective. Het verhaal gaat over het dertienjarig meisje Elisabeth, die na haar dood in een andere dimensie komt, waar ze gezelschap krijgt van een slangpotige kat, een vleermuis met kippenpoten en een filosoferende spinkikker. In deze schaduwwereld, zoals ze het zelf noemt, waart Elisabeth vertwijfeld en terneergeslagen rond terwijl ze zich er tegelijk over verwondert.

Uiteindelijk wordt contact maken met haar nog levende zuster haar enige drijfveer. Parallel aan dit verhaal zoeken Elisabeths vriendinnen naar antwoorden over haar plotselinge dood in een verlaten herenhuis dat als verboden terrein wordt bestempeld. Het is jammer dat de focus een beetje verdwijnt naarmate het boek vordert. Dat resulteert namelijk in een zweverig einde met veel onbeantwoorde vragen: wat was de oorzaak van Elisabeths dood, de rol van haar zuster, de metamorfose van haar dierenvrienden? Gelukkig betreft dit het eerste deel van een trilogie, dus het mysterie kan nog ontsluierd worden. Canepa (Skydoll) en haar rechterhand Merli zijn erin geslaagd een droevig, serieus sprookje te vervaardigen van uitzonderlijke schoonheid. Pure vakmanschap.