Blij dat ik niet teveel weekbladen lees want met Morgen is er weer een dag valt er opnieuw een bundeling gags in mijn schoot die ik nog nooit gezien of gelezen had. (Zie Café Cowala). Deze keer gaat het om pagina’s van Bart Schoofs die verschenen zijn in de rubriek ‘Samenleving’ in Knack.

Ik heb gedaan wat ik normaal nooit doe voordat ik een recensie schrijf: ik heb een stuk van een andere recensent gelezen alvorens mijn eigen stuk te schrijven. Onder het zoeken naar info over Bart Schoofs viel mijn oog op een andere recensie en voor ik het wist had ik ze tot mij genomen. Geen paniek echter, de mening van de schrijver staat haaks op de mijne... (Wordt vervolgd.) In Morgen is er weer een dag zijn er geen vaste hoofdpersonages. (daar gaat alvast de helft van het potentiële lezerspubliek) De strips van Shoofs zijn tranches de vie die uitgaan van doorsnee mensen, uitspraken en situaties. Schoofs vertrekt voor zijn strips van iets banaals of ordinairs, iets waar we dagelijks mee in contact komen. Iets dat we niet meer ter discussie stellen omdat we het zo gewend zijn. Schoofs neemt daarmee echter geen genoegen. Hij neemt onderwerpen, clichés, typetjes en geijkte uitspraken en zaagt venijnig aan hun stoelpoten door ze het terrein van het absurde in te drijven.

Ook nieuwerwetse toestanden waar de auteur het nut niet van inziet krijgen ervan langs: mental coaches, apps, Facebook, bloggen: allemaal moeten ze het ontgelden. Preciezer nog: de mensen die deze zaken op een debiele manier gebruiken moeten het ontgelden. Dat is de tweede laag die Schoofs over zijn strips uitsmeert: de gags blijken ook vaak te vertrekken vanuit dwaas gedrag van zijn medemens. Dat maakt de grappen, of althans het uitgangspunt van de grappen heel herkenbaar. De grote kritiek die ik in die andere recensie las wat dat Schoofs zijn publiek geen clous serveert. Naar mijn bescheiden mening beseft Schoofs dat zeer goed en streeft hij daar ook niet naar. (Ik vermoed dat hij wel weet wat clous zijn aangezien hij ook scenario’s voor Kinky & Cosy schrijft) De humor in Morgen is er weer een dag zit in de situatie, in de overdrijving, in de personages, in de droge beschrijvingen waarmee Schoofs zijn prenten lardeert. Soms kom je eens een clou tegen, maar dan zit die ergens middenin een pagina. Ik heb alleszins meer gelachen halverwege een pagina dan op het einde. (Daar gaat nog een kwart van het lezerspubliek.)

Dit soort humor komt niet zoveel voor in de Vlaamse stripwereld, dat is waar, maar laat u alstublieft niet afschrikken. Dit boek is hilarisch. Ik moest af en toe zelfs aan het fantastische In De Gloria denken. Ook daar komt de humor voort uit de situatie en de personages en ook daar kreeg je niet altijd een clou op je talloor. (Een deel van het lezerspubliek dat wegliep begint nu toch weer te twijfelen) De tekeningen zijn vrij onopvallend en simpel. Ze beelden vrijwel altijd gewoon uit wat er gebeurt. Er zit amper emotie in het lijn- en kleurwerk. Droog, rechtuit, stiff upper lip, wat perfect bij de humor past. Morgen is er weer een dag is voer voor de humoristische misantroop, voor de goedlachse mensenhater en voor diegenen onder ons die humor zonder clous kunnen behapstukken. U weet misschien nog niet eens dat u tot één van deze groepen behoort. Deze strip is de uitgelezen gelegenheid om dat eens uit te testen. In tegenstelling tot Café Cowala verschijnen de strips van Schoofs nog steeds wekelijks. We kunnen dus verwachten dat er ooit nog een bundeling verschijnt. Goed nieuws voor ons dus, goed nieuws voor slechte mensen.

Peter Moerenhout schrijft strips, schrijft over strips en interviewt stripmakers. Hij schrijft ook nog andere dingen en maakt muziek. Ga gerust eens kijken op zijn blog. Het doet geen pijn.