De Amerikaanse Vanessa Davis heeft haar strips uit 2004 tot 2010 gebundeld in een kloeke hardback. Autobio in pure vorm: strips over alledaagse bezigheden in dialoogvorm. Gesprekjes in winkels, op kantoor, in lunchrooms, met haar fanatiek Joodse moeder, vriendinnen, zus Ariella, en vriendje Trevor. Of ze luistert vreemden af op een terras of openbaar toilet, om die dan op papier te kijk te zetten. De cover laat er geen misverstand over bestaan: dit is een vrouwenboek vol vrouwendingen: Fatcamp (zomerkamp voor dikke kinderen), relaties, lekker eten, suffe bijbaantjes, babyshowers, bemoeizuchtige moeders en hoe je snor te waxen. Groots en meeslepend is haar leven niet, maar van de kleinste voorvallen weet ze wel een erg sfeervolle impressie neer te zetten. Haar bont gekleurde stijl doet aan Lynda Barry denken (waar ze een grote fan van is) en ook aan Brecht Evens, want kaders ontbreken vaak, waardoor de figuren en haar knusse meisjeshandschrift van de pagina af swingen. Gedetailleerd uitgewerkte verhalen in kleur worden afgewisseld met losse potloodschetsen. Dat geeft het boek een fijn ritme. De waarheid vertellen is belangrijk. Er staat zelfs soms een pijltje bij met ‘all true’. Haar humor is van het subtiele soort, zoals in Sexy Outfit, waarin ze op bed ligt te telefoneren. Beller: ”So you’re lying there in just your underwear?”. Davis strekt zich elegant uit: ”Yeah, with just my undies… and one sock stuffed with a ziploc bag filled with ice”. De meestal korte scenes hebben vaak geen duidelijk begin of einde, maar het fijne tekenwerk maakt veel goed. Dat ze een opleiding in textielontwerpen volgde en graag kleding maakt zie je goed terug in hoe precies ze broeken en schoenen tekent.

Ze vertelt over hoe ze opgroeide in een hechte Joodse gemeenschap in Florida, verhuisde naar New York en vervolgens naar California. Als ze naar California verhuist zegt een vriend: “Are there even any Jews in Santa Rosa?” Erg tekenend voor hoe veel Amerikaanse Joden bij voorkeur met andere Joden omgaan. Haar kleine veilige wereld wordt weerspiegeld in het boek, wat soms erg leuk uitpakt maar soms ook een beetje tuttig. De verhalen zijn lief en beschaafd. Slechts af en toe gaat ze wat meer psychologisch de diepte in als haar Joodse identiteit onbegrip veroorzaakt bij haar omgeving. Verhalen over haar excentrieke moeder leverden de geslaagdste pagina's op. Deze snoeptrommel vol korte verhalen smaakt naar meer. Hopelijk gaat ze zich nog eens wagen aan een langer verhaal.