Op donderdag 16 september opende de tentoonstelling Chicks, Kicks & Glory in het Imagine IC in de Amsterdamse Bijlmer. Zeven stripmakers, onder wie vijf Zone-tekenaars, gaven hun kijk op het leven van Nederlands-Marokkaanse kickboksende meisjes. Het resultaat is een spannende expositie met prachtig werk dat niet alleen een veelzijdig beeld schept van deze sport en de bijbehorende subcultuur, maar ook een menselijke benadering is van het onderwerp integratie, en de persoonlijke dromen die erachter schuilgaan.

Het project is gebaseerd op onderzoek van de antropologe Jasmijn Rana die 65 moslima’s interviewde over wat kickboksen voor hen betekent. Uit deze levensverhalen werden vijf scenario’s samengesteld waarmee Sandra de Haan, Peter Pontiac, Mike Kok, Maaike Hartjes Farida Laan (allen tekenaars die we uit Zone 5300 kennen) en het duo Henrike Olasolo en Christina Richarte aan de slag gingen. Zo vertelt Sandra de Haan in haar strip Aicha, een Rotterdamse romance een liefdesgeschiedenis die binnen elke etniciteit herkenbaar is - maar en passant ook over de amoureuze problemen waarmee veel moslima’s in het westen worstelen. Mike Kok, een van Nederlands beste mangatekenaars, gebruikte de dynamiek, filmische perspectiefvoering, actie en dramatiek van de Japanse strip om de droom van Rachida in beeld te brengen, die graag de boksring in wil zonder haar religie opzij te hoeven schuiven. Vandaar dat Rachida in zijn verhaal een hoofddoek draagt, een ongebruikelijk element omdat Marokkaanse meisjes in werkelijkheid vrijwel nooit een hoofddoek dragen bij het kickboksen. Er zijn namelijk geen mannen aanwezig bij de trainingen, en tijdens wedstrijden zijn hoofddoeken niet toegestaan. Maaike Hartjes, die voor de gelegenheid haar vaste stijl losliet, concentreerde zich in haar verhaal op kickboksen en gedwarsboomde ambitie; Nadia wil graag op ballet, maar dat mag niet van haar moeder. Kickboksen mag ze echter wel. Hartjes’ opzettelijke naïeve stijl is effectief in haar dagboekstrips, maar hoe verfijnd en soepel haar lijnvoering is, is pas goed te zien als ze die niet gebruikt. In Nadia, de dansende kickbokster staat die feilloos in dienst van de choreografie van de vechtsport, die inderdaad nauw verwant is aan die van ballet.

Peter Pontiac is de enige van de zeven tekenaars die het thema niet narratief heeft toegepast. Hij liet zich inspireren door de kitscherige posters waarmee de wedstrijden worden aangekondigd, en waarop hij de kickboksters als sterke, imposante en zelfverzekerde vrouwen afbeeldde. Zijn posters verbinden de verschillende onderdelen van de expositie: indrukwekkend werk van groot formaat dat tevens zijn formaat als kunstenaar illustreert.
De expositie, die met steun van het Fonds BKVB tot stand kwam, is een geslaagd voorbeeld van hoe strips gebruikt kunnen worden om gecompliceerde vraagstukken op aansprekende wijze toegankelijk te maken voor groot publiek. De geëxposeerde beeldverhalen lenen zich bovendien uitstekend voor presentatie op groot formaat op een wand, dit in tegenstelling tot veel striptentoonstellingen waar vaak werk getoond wordt dat je eigenlijk liever in boekvorm zou zien, omdat het dan beter tot zijn recht komt. Die fout is bij Chicks, Kicks & Glory in elk geval niet gemaakt, en een van de vele redenen waarom de Zone-redactie een bezoek eraan warm aanbeveelt.

Chicks, Kicks & Glory is nog tot 5 februari 2011 te bezichtigen in het Imagine IC, Bijlmerplein 1006-1008, 1102 ML Amsterdam Zuidoost. Openingstijden: dinsdag t/m zaterdag, van 11 tot 17 uur. De toegang is gratis.