Singer-songwriter Sufjan Stevens kleedt zijn composities graag aan met strijkers, fluiten, koren en trompetten. Wie alleen zijn folkrockplaten kent, krijgt de indruk dat hij erg stijlvast is. Toch heeft hij de afgelopen negen jaar wel eens wat geëxperimenteerd. Enjoy Your Rabbit is bijvoorbeeld een serie experimentele, voornamelijk elektronische instrumentaaltjes. Deze plaat uit 2001 leek in niets op zijn folky liedjesdebuut A Sun Came. Een vriend bracht hem jaren later op het idee om het Osso String Quartet klassieke arrangementen te laten maken op basis van deze stukken. Op The Illinois (2005) speelde het Osso Quartet namelijk ook al mee, dus dat idee kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Op het Music Now Festival in Cincinatti (2007) voerden zij er vier stukken van uit. Dat beviel zo goed dat nu ook van de rest van Enjoy Your Rabbit strijkkwartetinterpretaties zijn gemaakt, gearrangeerd door diverse componisten van buiten het kwartet.

Op Run Rabbit Run staan dertien stukjes moderne kamermuziek, veelal erg ritmisch en heftig gespeeld. Mooi klinkt het niet altijd, maar wel spannend en soms ook grappig. Voor een strijkkwartet gaat het er behoorlijk ruig aan toe; dissonanten en rauwe klanken worden niet geschuwd. Het omzetten van elektronische geluiden naar live muziek was geen eenvoudige klus. Hoe vertaal je elektronische beats en noise naar viool? Er komt nogal wat woest gekras met strijkstokken voorbij met wat hand-geklop op de cellokast voor de beats. De snelle repetitieve stukken doen soms aan Philip Glass denken (gast-arrangeur Nico Muhly speelde zelf bij Glass).

Elk nummer verwijst naar een dier uit de Chinese dierenriem. Dat nodigt misschien uit tot zoeken naar overeenkomsten tussen de dieren en geluiden. Speelt die pizzicato viool in Year Of The Rat geen getrippel van rattenpootjes? Maar muziek is geen illustratie. Run Rabbit Run is een speels experiment van een innovatief kwartet dat de platgespeelde paden mijdt zonder dat het moeilijke muziek wordt. Een mooie plaat propvol melodische laagjes, maar wel wat vermoeiend om in zijn geheel te beluisteren. Er gebeurt erg veel en rustige passages zijn schaars. Geen muziek om een boek bij te lezen. Year Of The Rat is een welkome adempauze, evenals afsluiter Year of the Lord. Een paar stukjes per keer beluisteren is aan te bevelen. Liefhebbers van Rachel’s, Iva Bittová en Tin Hat kunnen hier zeker wat mee.