Nick Zanca, alias Mister Lies, is een laptopcomponist zoals er massa’s actief zijn. Wil je opvallen met electrobeats, dan moet je dus behoorlijk goed zijn. Zijn debuut Mowgli is dat ook. In 2012 brachte hij al de EP Hidden Neighbors uit, een wat ingehouden voorproefje van het echte werk. In Chicago houden ze wel van een beetje kitsch. Daar bedient Zanca zich ook gretig van. Een beetje dub, relaxte clubby grooves, synthetische handclaps, foute jaren 80- toetsenpartijen, soulvolle zangeressen, samples, een trompetje hier en daar en veel galm. Zang is er voor de sfeer, niet voor de inhoud: zwaar vervormd dus zelden verstaanbaar. Maar wat is het allemaal lekker. Spannend is dat je je regelmatig afvraagt of dit nu vreselijke kitsch is of daardoor juist weer helemaal hip. Door op die grens te gaan zitten daagt hij de luisteraar uit.

Zijn aanpak doet wat denken aan James Pants en Nicolas Jaar, maar dan uitbundiger. En waarom hij in een blokhut aan een meer in Vermont de boel op heeft genomen? Dat lezen we vaker in persberichten van grotestadsmuzikanten. Blijkbaar is afzondering niet goed mogelijk in de stad. Hoedanook, het resultaat mag er zijn. Ook het hoesje, dat door hemzelf is getekend want hij is tevens kunstenaar. In de SoundCloud zijn een paar tracks te horen: Lupine, Align, de single Dionysian en Hounded.