Alex van Bergen Bravenboer
Diiv – Is The Is Are
*****
(Captured Tracks/Konkurrent)
De fans weten het zeker; DIIV (spreek uit als dive op z’n Engels) is een New Yorkse band die voorbestemd is voor muzikale roem. De overmatig getalenteerde Zachary Cole Smith heeft de looks, het charisma en lijkt het patent te hebben op de perfecte indie-song. Hevig beïnvloed door de Engelse shoegaze van circa 25 jaar geleden was het debuut Oshin uit 2012, het bewijs dat het genre nog niet verdwenen was.

Na dit veelbelovende debuut werd het echter angstvallig stil. Onverwachte verhalen verschenen in de media. Smith zou aan de drugs zijn, opgepakt zijn door de politie, in een afkick-kliniek zitten en noem het allemaal maar op. Het begon er erg op te lijken dat DIIV een te vroege dood was gestorven. Verrassenderwijs lijkt Smith zich te hebben herpakt, want na vier jaar is daar dan eindelijk de langverwachte opvolger Is The Is Are en blijkt dat Smith en zijn maatjes niets aan klasse hebben ingeboet.

Opener Out Of Mind klinkt meteen al reuze vertrouwd. Veel echo, rustige zang en catchy Cure-achtig gitaarspel. Het wel erg Engels klinkende Under The Sun had twintig jaar geleden geschreven kunnen zijn, het dromerige Valentine blijft in je kop rond zoemen en Take Your Time heeft een heerlijke lome melodie. Baanbrekend is het geenszins, maar wel erg lekker.

Helaas is niet alles even goed. Zo maakt DIIV zich te veel schuldig aan niet ter zake doende muzikale opvullertjes. Bovendien lijkt de band iets te graag een hit te willen scoren. Dat resulteert ietwat saaie, brave songs waarmee DIIV wellicht de hoop heeft dat een groter publiek de band gaat omarmen. De singles Dopamine en Bent (Roi's Song) zijn daar goede voorbeelden van. Erg jammer, want het hijgerige Blue Boredom (met Smith’s vriendin Sky Ferreira), het krijsende Mire (Grant's Song) en de nonchalant gezongen geweldige afsluiter Waste of Breath tonen het ware DIIV. Laten we afwachten wat de toekomst gaat brengen. Vooralsnog heeft DIIV met Is The Is Are een uitstekende plaat gemaakt.