Singer-songwriter Chad van Gaalen herken je meteen aan zijn beverige onvaste zangstijl. Hij lijkt zich te spiegelen aan Will Oldham. Die heeft na talloze rauwe postfolkplaten uiteindelijk leren zingen, maar Chad houdt het vals en onvast zingen stug vol. Het past ook naadloos bij zijn huiskamerstudio-stijl vol zelfgebouwde instrumenten en maakt het geheel alleen nog maar charmanter. Hij is een DIY-kunstenaar puur zang. Ik ontdekte deze Canadees bij het uitkomen van Soft Airplane in 2006 en was meteen fan. De vrolijk klinkende indiepopliedjes met zwartgallige teksten zijn gevoelig, soms grappig en persoonlijk. Hij maakt simpele liedjes met alleen een banjo of gitaar en zang, maar zet net zo makkelijk een noisy bandgeluid neer. Daarbij heeft hij een heel eigen sfeer en sound ontwikkeld. Bekijk de prachtige animatie bij Molten Light. Zelf gemaakt: hij is ook illustrator en animator van beroep. Zijn ruwe, vaak kinderlijke en cartooneske stijl van tekenen past erg goed bij zijn manier van muziek maken. Opvolger Diaper Island (2011) was helaas iets minder memorabel.

Onlangs ontdekte van Gaalen de pedal steel. Dan ook maar meteen een countryplaat maken, lijkt het idee te zijn geweest. Shrink Dust noemt hij in zijn persbericht zijn country-plaat. Toch zijn alleen track 5 en 11 duidelijk in countrystijl, inclusief mondharmonica. De rest wijkt niet erg veel af van zijn eerdere werk. Het resultaat is een aardige, afwisselende serie liedjes, maar niet zo goed als Soft Airplane. Daar zijn de composities net iets te gewoontjes voor. Het door hemzelf getekende artwork is een van de best geslaagde onderdelen van Shrink Dust. Bekijk de door hem getekende animatie op YouTube. Monster is in de Soundcloud te horen. Op 29 april wordt de plaat gelanceerd. Fans van Vic Chesnutt en Daniel Johnston zullen hem vast al kennen, zo niet, check it out.