Clemens Krijger - Ghost Tracks
(Eigen beheer)
Filmmuziek kun je ook componeren zonder film. Dat laat de Overijsselse
‘beeldend componist’ Clemens Krijger horen op Ghost
Tracks. Twintig instrumentals van 1 tot pakweg 3 minuten passeren de
revue. Filmmaker Peter Delpeut schreef een voorwoord en bedacht er meteen
scènes bij. Niet lezen, gewoon luisteren. Krijger maakt muziek voor
televisie, radio en theater. Hij houdt van kraakhelder geluid, glad en
klassiek. De tracks zijn van gelijkmatig tempo en melancholiek van sfeer,
zonder breaks of andere gekke dingen. Niet geschikt voor actiefilms of
komedies dus, maar wel voor serieus drama of documentaires. Synthesizers
vormen meestal de basis, met daar overheen violen, contrabas, piano, cello
en saxofoon. Twaalf muzikanten werkten aan het project mee, inclusief
Krijger zelf op gitaar.
Reacties
Dat klinkt niet echt als een opvallende plaat. Vind het eigenlijk een raar
idee dat iemand een soundtrack maakt zonder dat daar een film aan verbonden
is. Het mooie aan goede soundtracks is dat je de sfeer van de film in huis
kunt halen, nog eens mooie passages kunt beluisteren en aan scenes kunt
terugdenken. Kortom: een soundtrackalbum is een prima middel voor het
vergroten en verlengen van de filmervaring. Ik zie daarom het nut van Ghost
tracks niet zo in.
zeg Mike, heb je Ghost tracks ook zèlf beluisterd? Ik wèl
namelijk en ik ben het niet helemaal met Sandra en jou eens.
Ik vind het juist wèl een opvallende plaat. Opvallend omdat de luisteraar wordt uitgenodigd tot het vormen van eigen beelden en bedenken scenes en dat lukt in mijn geval prima. Dit is een frisse en verrassende afwisseling in een cultuur waarin de eigen fantasie van de consument steeds meer wordt gesmoord in hapklare brokken
Ook vind ik het interessant dat jij vindt dat muziek "nut" moet hebben. Oeps, dan mag ik mijn platenkas wel decimeren ;-)
Ik vind het juist wèl een opvallende plaat. Opvallend omdat de luisteraar wordt uitgenodigd tot het vormen van eigen beelden en bedenken scenes en dat lukt in mijn geval prima. Dit is een frisse en verrassende afwisseling in een cultuur waarin de eigen fantasie van de consument steeds meer wordt gesmoord in hapklare brokken
Ook vind ik het interessant dat jij vindt dat muziek "nut" moet hebben. Oeps, dan mag ik mijn platenkas wel decimeren ;-)
@Jan: Nee, ik heb de plaat niet zelf geluisterd. Na het lezen van de
recensie had ik daar geen behoefte meer aan. Niet mijn soort ding, want ik
lees het volgende: "Het is een professioneel, maar ook wel wat
gezichtsloos product geworden. De sound is daarbij nogal gedateerd, erg
jaren 80. Dat ligt voor een groot deel aan de productie met veel galm en
het tergend keurige saxofoonspel. Veel stukken beginnen soms veelbelovend,
maar zodra de sax de maten fantasieloos binnen de lijntjes in begint te
kleuren, is de spanning weg. De steriele toonladders veranderen zo menig
stuk in liftmuziek."
Maar prima natuurlijk als jij er wel plezier aan beleefd hebt. En ik zou m'n platenkast gewoon lekker laten zoals die is :)
Maar prima natuurlijk als jij er wel plezier aan beleefd hebt. En ik zou m'n platenkast gewoon lekker laten zoals die is :)
Reactie toevoegen