Acht jaar na het verschijnen van Thom Yorke’s uitstekende soloplaat The Eraser is er eindelijk een vervolg. Het is begrijpelijk dat het even duurde. Naast Radiohead had hij met zijn nieuwe band Atoms for Peace ongetwijfeld de handen vol. In zijn solowerk heeft elektronica een veel grotere rol dan in de bands. Op Tomorrow’s Modern Boxes beperkt hij zich nog sterker tot elektronica en zang, aangevuld met piano. De melancholieke sfeer is vergelijkbaar met zijn solodebuut, maar het is zeker geen Eraser 2 geworden. Tomorrow’s Modern Boxes is veel minimalistischer. Er wordt minder nadrukkelijk lagen beats op elkaar gestapeld en gitaren ontbreken. Het tempo ligt op de meeste tracks lager. Een rustige passage als Pink Section is bijna ambient, met klanken die op een aftandse kroegpiano lijken gespeeld, opgenomen op cassette en vervolgens op een nog gammeler recorder afgespeeld. Beats klinken soms als het tikken van statische electriciteit of die van een beschadigde elpee. Dat levert een intrigerende, soms naargeestige Tim Hecker-achtige sfeer op. Prachtig. Op There’s No Ice (For My Drink) komt er dan weer een wat opzwepender beat langs.

De terugkeer van een vergelijkbare electro-artiest waar we met spanning naar hadden uitgekeken is Aphex Twin. Yorke beweerde altijd een groot fan van hem te zijn geweest. Na dertien jaar wachten verscheen eind september Syro. Viel dat even tegen! Syro borduurt voort op de bekende weg en klinkt daarom nogal gedateerd en voorspelbaar. Dan weet Yorke toch beduidend meer te verrassen met zijn ongepolijste donkere beats en onheilspellende zangpartijen. Waar de gemompelde teksten over gaan? Dat blijft gissen, wat geen moment stoort, want wat valt er veel te beleven. M’n favoriete nummer Guess Again! is helaas niet online te horen, maar de single Brain In A Bottle wel. Tomorrow’s Modern Boxes wordt alleen via de downloadsite BitTorrent en op vinyl verspreid, wat al even eigenzinnig is als zijn muzikale stijl.