(Captured Tracks Records / Konkurrent)
Ergens tussen new wave en grunge was er zoiets als
shoegaze, een van oorsprong Engels genre waarbij de muziek
voornamelijk bestond uit luid zoemende gitaren en dromerige zang. De
typische naam dankte het genre aan het opmerkelijke feit dat nagenoeg alle
gitaristen steevast omlaag keken wanneer zij op het podium stonden te
spelen. Dit kwam overigens niet door onhandigheid of verlegenheid, maar
voornamelijk vanwege de voetbediening van het effectenpaneel voor de
noodzakelijke gitaarecho’s. De meest tot de verbeelding sprekende
shoegazers waren My Bloody Valentine, Slowdive, Ride, Chapterhouse,
Galaxy 500 en Lush. Bij elkaar heeft de echte succesperiode nog geen vijf
jaar geduurd. De muzikale verrassing en de daarbij gepaard gaande opwinding
werd al vlug eentonig, saai en zelfs vervelend.
Twintig jaar later beleeft shoegaze zowaar een lichte opleving getuige de vele frisse jonge bands die het genre hebben omarmd. Eerlijkerwijs moet daarbij wel aangetekend worden dat nergens het niveau van weleer wordt gehaald. Hoewel? Het New Yorkse DIIV vormt misschien een uitzondering. DIIV (spreekt uit als dive in het Engels), geleid door zanger/gitartist/componist Zachary Cole Smith, weet met hun debuutplaat Oshin indruk te maken. De songs op Oshin bevatten allemaal een zorgvuldig opgebouwde melodielijn die uiteindelijk uitmonden in een eindeloze loop. De leadgitarist stuwt de melodieën voort met heldere, haast Zuid-Amerikaanse, korte klanken. De echozang is ondersteunend aan het ritme en bevindt zich meestal op de achtergrond. Het stemgeluid en de gezongen teksten zijn melancholisch van aard en weten samen met het totale bandgeluid een dromerige plezierige sfeer te creëren. Ondanks deze op het eerste gezicht misschien ietwat vloekende combinatie, klinkt het reuze vertrouwd en ook erg lekker.
De absolute hoogtepunten zijn de single How Long Have You Known , het titelnummer en het geweldige Doused. Vooral op laatst genoemde bewijst DIIV dat ze tot veel in staat zijn. Het slaagt er zelfs in het genre te ontstijgen en dat is knap. DIIV is beslist een naam om te onthouden. Indien zij erin slagen het muzikaal beperkte genre te vernieuwen door middel van verslavende melodieën, fris gitaarspel en goed getimede uitbarstingen dan voorspel ik ze een mooie toekomst. Beluister de plaat hier.
Twintig jaar later beleeft shoegaze zowaar een lichte opleving getuige de vele frisse jonge bands die het genre hebben omarmd. Eerlijkerwijs moet daarbij wel aangetekend worden dat nergens het niveau van weleer wordt gehaald. Hoewel? Het New Yorkse DIIV vormt misschien een uitzondering. DIIV (spreekt uit als dive in het Engels), geleid door zanger/gitartist/componist Zachary Cole Smith, weet met hun debuutplaat Oshin indruk te maken. De songs op Oshin bevatten allemaal een zorgvuldig opgebouwde melodielijn die uiteindelijk uitmonden in een eindeloze loop. De leadgitarist stuwt de melodieën voort met heldere, haast Zuid-Amerikaanse, korte klanken. De echozang is ondersteunend aan het ritme en bevindt zich meestal op de achtergrond. Het stemgeluid en de gezongen teksten zijn melancholisch van aard en weten samen met het totale bandgeluid een dromerige plezierige sfeer te creëren. Ondanks deze op het eerste gezicht misschien ietwat vloekende combinatie, klinkt het reuze vertrouwd en ook erg lekker.
De absolute hoogtepunten zijn de single How Long Have You Known , het titelnummer en het geweldige Doused. Vooral op laatst genoemde bewijst DIIV dat ze tot veel in staat zijn. Het slaagt er zelfs in het genre te ontstijgen en dat is knap. DIIV is beslist een naam om te onthouden. Indien zij erin slagen het muzikaal beperkte genre te vernieuwen door middel van verslavende melodieën, fris gitaarspel en goed getimede uitbarstingen dan voorspel ik ze een mooie toekomst. Beluister de plaat hier.