De naam klinkt als een vis op het droge, maar Grote Geelstaart is de vaderlandse herriebelofte van het moment. Vijf jongens uit Zeeland die zich in witte overhemden en stropdassen in het zweet werken alsof ze bezeten zijn van iets wat eruit móet. Met dubbele drums, meerdere zangers en gitaarlijnen die de muren opzoeken om ze vervolgens neer te halen.
Hun meest recente wapenfeit Muurvast klinkt als een val uit een rijdende auto. Sindsdien gonst het in de onderlaag. Niet vanwege liedjes die blijven hangen, maar juist omdat ze dat hele idee onderuit schoppen. Grote Geelstaart zoekt het niet in toegankelijke hooks of bindende coupletten. Ze bouwen geen set op, maar breken hem vanaf de eerste seconde af. Wat overblijft is instinctieve noise met een meedogenloze precisie.
Grote Geelstaart lijkt uit dezelfde inrichting te zijn ontsnapt als UNIVERSITY, al komen ze uit een andere, even hermetisch afgesloten afdeling. En net als bij die band is het optreden zelf het statement. Niet om aardig gevonden te worden, maar om iets te laten gebeuren. Iets dat schuurt, knarst en even alles wegduwt wat daar niet tegen bestand is. Grote Geelstaart is geen belofte meer. Ze zijn al begonnen.