(Smalltown Supersound/De Konkurrent)
De Noorse Carmen Villain heeft de pech dat haar debuutplaat uitkwam in de
maand dat de noiselegendes van My Bloody Valentine hun comeback maakten.
Want Villain is duidelijk door hen en Sonic Youth beïnvloed. Sterker
nog, Sleeper klinkt als een slechte kopie van de Sonic
Youth-klassieker Daydream Nation, maar dan op een laag toerental en
met Kim Gordon op alle vocalen. Villain is een voormalig model en sierde
ooit de covers van bladen als Vogue en Marie Claire. Daar
heeft ze blijkbaar een flinke knauw van opgelopen. Ze koos voor de
artiestennaam Villain om afstand te nemen van haar carrière als
model. Het album gaat vooral 'over onverschilligheid, een soort leegte die
ik voelde als model.' Op de hoes is haar gezicht veelbetekenend verborgen
achter een wilde bos haar.
Dit onbehagen heeft ze nu als een soort therapie omgezet in vervormde gitaren, sombere synthesizer-drones en verveelde praatzang. De verwijzingen naar drugs zijn legio, dus la Carmen zal flink los gegaan rond de catwalk. De hele plaat straalt een grote onverschilligheid uit. Kim Gordon wist altijd in haar monotone zang een verbetenheid en felheid door te laten klinken die soms bang maakte. Villain heeft dat harde randje niet en duwt de plaat dus niet dat stapje verder om het fel en spannend te krijgen. Bij stukken als Dreamo en Obedience past haar passieve houding wel maar twaalf nummers lang is het behoorlijk monotoon. Ze sluit af met een onherkenbare cover van Shocking Blue’s Demon Lover. Dus ook nog een Nederlands tintje maar of we daar nu blij van moeten worden? Beluister Made A Shell in de Soundcloud.
Dit onbehagen heeft ze nu als een soort therapie omgezet in vervormde gitaren, sombere synthesizer-drones en verveelde praatzang. De verwijzingen naar drugs zijn legio, dus la Carmen zal flink los gegaan rond de catwalk. De hele plaat straalt een grote onverschilligheid uit. Kim Gordon wist altijd in haar monotone zang een verbetenheid en felheid door te laten klinken die soms bang maakte. Villain heeft dat harde randje niet en duwt de plaat dus niet dat stapje verder om het fel en spannend te krijgen. Bij stukken als Dreamo en Obedience past haar passieve houding wel maar twaalf nummers lang is het behoorlijk monotoon. Ze sluit af met een onherkenbare cover van Shocking Blue’s Demon Lover. Dus ook nog een Nederlands tintje maar of we daar nu blij van moeten worden? Beluister Made A Shell in de Soundcloud.