‘The John Steel Singers,’ denk ik hardop. ‘Nooit van gehoord.’ Vermoedelijk ben ik niet de enige. Het blijkt een vijfkoppige mannenband uit Australië te zijn. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat Australië niet bepaald positieve associaties bij me oproept. Snel moet ik al denken aan bands als INXS en Midnight Oil of aan die aansteller van een Nick Cave. Een willekeurige televisieserie als pak-em-beet McLeod’s Daughters waarin iedereen in spijkerbroek loopt met dito blokkenoverhemd helpt ook niet echt mijn vooroordelen te weerleggen. Maar gelukkig zijn daar de John Steel Singers om mijn vastgeroeste vooringenomenheid enigszins bij te stellen.

Toegegeven TJSS’s tweede volwaardige album Everything’s A Thread is gewoonweg een goede plaat. Niet speciaal, bijzonder of opmerkelijk, maar lekkere muziek voor thuis op een verjaardagsfeestje of wanneer je autistisch door de binnenstad loopt met een koptelefoon op. De zonnige surfachtige indiepop met soepele meezing-refreinen slagen erin zelfs de meest somber gestemde luisteraar in mum van tijd zachtjes mee te laten fluiten. Meest opmerkelijk zijn daarbij de zangpartijen, die nagenoeg allemaal meerstemmig, harmonieus en catchy zijn. Wellicht dat juist die toegankelijkheid de band een stapje verder kan brengen, want nummers als Happy Before en State Of Unrest zijn erg radiovriendelijk die op iedere camping makkelijk gedraaid kunnen worden. Persoonlijk had het voor mij wel wat gedurfder gekund allemaal, maar het zal een bewuste keuze zijn geweest die mogelijk, commercieel gezien, goed uitpakt. Het is ze gegund. Als was het maar omdat zij mijn jarenlange vooroordeel een heel klein beetje hebben gecorrigeerd. De plaat komt 14 augustus uit.