Het splinternieuwe muziekpaleis Tivoli/Vredenburg naast Utrecht CS is een indrukwekkend bouwsel. Pas als je de vier roltrappen omhoog bent gegaan om de Pandorazaal te bereiken merk je pas hoe hoog het eigenlijk is. Daar, met uitzicht over de stad, speelde Slint, een legendarisch bandje uit Louisville, Kentucky. Ze worden beschouwd als de eerste postrock-band, een genre dat inmiddels alweer geschiedenis is. Hun nog altijd grote populariteit hebben ze te danken aan slechts twee platen: Tweez (1989) en Spiderland (1991). De laatste 23 jaar hebben ze, op een nogal minimaal ep-tje na, niets meer uitgebracht. Dat heeft hun populariteit niet geschaad, integendeel zou je bijna denken. Slint is er een cultband mee geworden. De kleine zaal was behoorlijk vol gestroomd met voornamelijk veertigers (waaronder maar een handjevol vrouwen). Daar hoefde je je met een grijze coupe even niet oud te voelen.

In Paradiso speelde Slint in 2007 een hele plaat integraal na, noot voor noot. Dat er ook nu niet geïmproviseerd of verrast zou gaan worden viel wel te verwachten. Bands die oude successen live blijven spelen zonder nieuwe albums te maken krijgen nogal eens kritiek. Slint niet; deze mannen worden overal steevast met een soort heilig ontzag ontvangen. Okee, die platen waren dan ook wel erg goed, maar toch. Bijzonder is het wel. De zanger leek de idolate reacties van het publiek wel grappig te vinden: “You guys are too easy!”. Hij had wel een beetje gelijk. Wie ging de meest voor de hand liggende vraag van de dag stellen: “Got any new songs?!” Niemand. We hadden een prima avond met z’n allen. Dat ga je niet verstoren met kritiek. Wat het nieuwe pand nog mist aan rock-‘n-rollsfeer wordt ruimschoots goed gemaakt door het veel betere geluid. Slint klonk simpelweg perfect, haarscherp. De zanger was eerst wat slecht te horen, maar dat werd later beter. Er werd bijna maniakaal nauwkeurig gespeeld, zonder dat het saai werd. Oordoppen waren (op een enkele uitbarsting na) niet eens nodig. Als eerste toegift kwam daar zowaar iets dat op een nieuw nummer leek! Let wel: ‘be careful what you wish for’. Het stak nogal schamel af tegen de uitstekende set die ze net gebracht hadden. Tijd om moe maar voldaan naar huis te gaan.