Dit duo uit Brooklyn NY (nu verhuisd naar Los Angeles) heeft een opmerkelijke derde plaat gemaakt. Opmerkelijk omdat Original Colors verrassend veel toegankelijker is dan eerder werk. De multi-instrumentalist Rob Barber en zangeres Mary Pearson knutselden thuis in 2008 met complexe experimentele ritmes, vreemde geluiden en potten en pannen hun titelloze debuut in elkaar. Het resultaat was luchtig, speels en een beetje wereldvreemd. High Places leek gedoemd voor altijd in de marge te blijven. Twee avontuurlijke muzikanten met een kunstachtergrond en een berg electronica en microfoons, zoals er zoveel zijn, maar wel talentvol genoeg om door het gerenommeerde Thrill Jockey-label opgepikt te worden. De opvolger High Places vs. Mankind (2010) klonk massiever, serieuzer en vrij moeilijk. De beats waren zelden of nooit dansbaar en Pearson’s nonchalante vocalen vaak wat veel van hetzelfde. Zouden Barber en Pearson op hun derde plaat muzikaal zo high worden dat ze geheel uit het zicht zouden gaan raken? Gelukkig is deze vrees opgegrond gebleken. High Places heeft in één klap het roer omgegooid.

De dromerige huiskamersfeer is wel gebleven, met name door Pearson’s laid back manier van zingen, maar de beats op Original Colors zullen zeker een groter publiek aanspreken. De plaat zit namelijk vol drum ’n bass, techno en pop-invloeden. Iets van de warmte van hun eerdere werk is ingeleverd, maar daar is veel moois voor in de plaats gekomen. Opener Year Off is meteen het beste nummer, maar ook daarna blijft het genieten. De vocalen zijn nog steeds wat slaperig met veel galm, maar omdat het tempo hoger ligt dan vroeger en de composities minder weird zijn, kan deze plaat best wel eens een doorbraak op gaan leveren. Original Colors is geschikt voor zowel huiskamer als draaitafel in de hippere club. Nieuwsgierig? Luister een selectie clipjes van het hele album in de SoundCloud .