Het Londense Polar Bear combineert jazz met rock en electronica. Held On The Tips Of Fingers (2005) en Peepers (2010) waren opzwepend, toegankelijk, terwijl er toch ruimte was voor experiment. Dat ze graag genregrenzen overschrijden lieten ze in 2010 nog wat prominenter horen op Common Ground, een met electronica overladen samenwerking met de Londense rapper Jyager. Kon het nog hipper? De verwachtingen waren hier hoog gespannen. Hun nieuwste cd begint met een lange soundscape-achtige track, erg vaag en niet erg uitnodigend. Daarna zetten de bekende swingende drumpartijen van bandleider Sebastian Rochford weer in, gevolgd door strakke saxofoonriedels en contrabas. Oh gelukkig, dat gaat de goede kant op..... oh, wacht.... wat doen ze nu weer? Zo makkelijk als voorheen maken ze het ons deze keer niet.

Bij track vijf pakken ze stevig uit met noisy impro, die na vier minuten plots afgebroken wordt. Een fijne verrassing voor de jazzo's die Polar Bear tot nu toe teveel een popbandje vonden. Op track negen lijken ze zelfs een poging te doen met overstuurde noise en gillende saxofoons uw speakers op te blazen. Tussendoor komen er wel weer diverse oorstrelende 'liedjes' langs. Ze hebben met het combineren van uitersten een moeilijke plaat gemaakt die je vaker moet horen om er grip op te krijgen. Langdurige freejazz uitspattingen, daar deed Polar Bear toch niet aan? Dat is dus even wennen. Popfans zullen een deel van In Each And Every One totaal onluisterbaar vinden en voor de hardcore improfans staat er te weinig freejazz op. Gaat deze plaat daarom beide kampen bevallen of juist geen van beide? Polar Bear kan het niets schelen. Deze vijf mannen zijn eclectisch en houden er niet van zichzelf te herhalen. Dat maakt hun zesde plaat nog maar eens duidelijk. Eind maart komt In Each And Every One uit, maar de single Be Free is al te horen op YouTube.