*****
(Acidsoxx Musicks / Clear Spot)
Peter Stampfel begon in 1963 met Steve Weber het psychedelische folkduo The Holy Model Rounders. De New Yorkers maakten tot in de seventies furore met hun mix van grappige ontspoorde remakes van klassieke Amerikaanse folksongs en eigen liedjes. Stampfel is altijd muziek blijven maken en bezocht in 2007 het Rotterdamse podium Worm, thuishaven voor experimentele muziek en opvallende randfiguren. Daar werd namelijk een film vertoond over The Holy Model Rounders, gevolgd door een optreden. Stampfel werd begeleid door een gelegenheidsband van drie Worm all-stars: gitarist Lukas Simonis, celliste Nina Hitz en de Schotse drummer-performer Alan Purves. De samenwerking beviel zo goed dat hij met hen in New York een week repeteerde en daarna in Simonis’ studio 15 nummers opnam.

Het resultaat mag er wezen: Stampfel blijkt nog altijd dezelfde energieke en onaangepaste entertainer. De goedlachse oude hippie zingt zo vals als een kraai, maar komt er dankzij z’n fijne humor goed mee weg. Het geeft de liedjes alleen maar meer karakter, ongeveer zoals Daniel Johnston en Eugene Chadbourne dat doen. De plaat opent met een grote hit van The Unholy Modal Rounders uit ’75: Fucking sailors in Chinatown, te horen op de site van Acidsoxx Musicks (link zie boven). De liedjes zijn deels traditionals uit de jaren 30, deels eigen werk, uitgevoerd met banjo, viool, keyboards, gitaar, cello, samenzang en een flinke scheut nonconformisme. Comes Along is zelfs uit 1905. Ook Simonis bracht een nummer in: Maximum Spare Ribs, destijds geschreven voor zijn band AA Kismet. Purves bedient zich van allerlei speelgoed dat je normaal niet op een podium aantreft, tot en met enorme neusfluiten aan toe. Live komt dit drum-en-fluitspektakel beter tot z’n recht dan op cd. Wie behoefte heeft aan een beter humeur is deze aanstekelijk vrolijke plaat zeer aan te raden. Te koop in onder andere de Wormshop. Overigens stond in het artikeltje in Zone 5300 nr. 93 dat het hoesje door Knust uit Nijmegen is gestencild. Dat klopt niet: het ontwerp was wel van Knust, de uitvoering gewoon offset in de VS. Op onderstaande foto: Stampfel en Weber toen en nu.