Georgia’s Horse brengt melancholieke countrysongs, geschreven door de spil van de band, zangeres en pianiste Teresa Maldonado. Weather Codes is hun tweede plaat en bevat voornamelijk gitaren in mineur, minimalistisch drumwerk en een monotoon jengelende viool. Die lijkt sterk beïnvloed door The Velvet Underground, vooral in Ginger. De trage liedjes vol liefdesverdriet zijn wat sfeer betreft een beetje te vergelijken met de donkere alt-country van Edith Frost, Songs Ohia en Nina Nastasia. De valse oude piano contrasteert mooi met haar rauwe stem, die soms wat weg heeft van PJ Harvey. Het lamlendige sfeertje is compleet.

Maar waar bovengenoemden hun zielepijn ongegeneerd in je gezicht smijten houdt de Texaanse Maldonado zich liever in. Het is een mooie plaat geworden, netjes gespeeld. Geen wanklank te bespeuren. Helaas! Ondanks de veelbelovende ingrediënten slaagt de plaat er daarom niet echt in om indruk te maken. Woede en pijn kunnen geweldige muziek opleveren, maar dan moet je wel wat durven. De vorm moet bij de inhoud passen, wil het werken. De composities blinken helaas ook niet uit in originaliteit. "I love you, yes I do." zingt ze in Weather Codes part 3. Het achterste van de tong is netjes binnen gebleven, of was ze misschien gewoon te moeilijk verstaanbaar om de luisteraar mee te krijgen? Een beetje jammer is het wel want er leek meer in gezeten te hebben.