James Iha begon zijn carrière in 1987 als gitarist van The Smashing Pumpkins. Daar stond hij meestal in de schaduw van superego en bandleider Billy Corgan moddervette geluidsmuren te produceren. Hij speelde daarna in de progrockgroep A Perfect Circle, waar elektronica al een grotere rol had. In 1998 nam hij solo de plaat Let It Come Down op en vijftien jaar later is daar nu de opvolger Look To The Sky.

De kamerbrede sound heeft hij inmiddels achter zich gelaten. Minder effecten, meer aandacht voor het goed geschreven liedje. De dertien melodieuze gitaarnummers doen soms sterk denken aan The Postal Service. Iha’s zachte dromerige stem, de synthesizers en fijne composities hebben een perfect klinkende en zeer romantische plaat opgeleverd. Speed of love: “I’m travelling at the speed of love / Sooner or later I’ll be crashing / Don’t know what I’m thinking of / All the lights around me are flashing.” To Who Knows Where is een van de weinige nummers met een wat voller geluid en een van de beste. Beluister het op Youtube .

Erg spannend en vernieuwend is het allemaal niet, maar wel erg mooi en dat is soms gewoon genoeg. Eigenlijk is dit niet echt een soloproject: hij wordt bijgestaan door onder andere twee leden van The Yeah Yeah Yeas, Nathan Lawson van Shudder To Think en Tom Verlaine. Het bluesrocknummer Appetite is met een wat log bespeelde piano een beetje vreemd uitstapje. Beluister Dark Star op Youtube . Prima plaat om je geliefde kado te doen, al moet die wel van lieve gitaarpop houden.