Barbara Panther werd geboren in Rwanda, groeide op in Brussel en woont nu in Berlijn, wereldhoofdstad van de elektronische muziek. Daar heeft ze zo te horen haar draai gevonden. Haar titelloze debuutplaat is voor een groot deel erg sterk. Ze kan met een grote naam als Matthew Herbert achter de knoppen meteen op warme belangstelling rekenen van electrofans. Hij werkte eerder samen met Róisín Murphy, Björk, R.E.M, Cornelius en Yoko Ono. Het is goed mogelijk dat hij van haar expressieve stem gecharmeerd was omdat die hier en daar wel wat doet denken aan diezelfde Björk.

De lekker pittige electrobeats passen goed bij haar brutale uitstraling. Haar stem is niet echt mooi, maar dat wordt gecompenseerd door haar tomeloze energie. Die maken de hier en daar wat onvolwassen rijmpjes grotendeels goed. Het repeterende refrein “Move over to the other side, move over, make it real” is nogal flauw. Daar valt nog wat te winnen. Vals zingen heeft ze gewoon in haar stijl opgenomen, zie de smaakvolle video van Moonlight People. Dansen met fladderkleren, dat is nogal retro (zie Kate Bush) en wordt door Panther weer helemaal hip verklaard met deze video. Barbara Panther is een dame met attitude, even dol op make up en gekke outfits als Grace Jones. Dit komt goed over op de video voor de single Empire, al is dit zeker niet het beste nummer. De tien tracks zijn helaas wel wisselvallig van kwaliteit, zowel qua tekst als composities. De plaat is gelukkig wel fijn gevarieerd met makkelijk in het gehoor liggende dansnummers tot wat experimentelere noisy tracks. Het hele album is te horen in de SoundCloud. Probeer zeker even het eerste nummer Rise Up. Erg fijn! Leuk: er komt zelfs een nummer met trekharmonica langs. Fans van Fever Ray kunnen hier vast wel wat mee. Als la Panther zich niet te veel spiegelt aan de kinderlijke stembuigingen van Björk kan deze Afrikaanse diva het nog best eens ver gaan schoppen.