Elllen ten Damme is een bijna ongrijpbaar fenomeen. Ze is al jarenlang een bekende naam, maar bijna niemand weet precies waarvan. Toch heeft ze al een lange carrière achter zich. Met haar eerste bandje The Hit stond ze als 16-jarige al in het voorprogramma van jaren-80-poprockers Mr Mister. In de jaren daarna was ze onder meer in de running voor de hoofdrol in de Nederlandse Speelfilm Honneponnetje (als troostprijs mocht ze de titelsong zingen onder de naam Ellen D.), miste ze op een haar na een gouden kalf voor haar rol in de film De tranen van Maria Machita en ging ze vervolgens voor haar grote passie: muziek. Na enkele cd’s in de jaren 90 die weinig tot niets deden, leek het alsof haar carrière een stille dood zou sterven. Ze week uit naar Duitsland waar ze in verschillende films speelde en in grote arena’s zong, samen met Udo Lindenberg. Ook zou ze bijna door Duitsland zijn uitgezonden voor het songfestival; het nummer Plattgefickt werd echter nét niet gekozen. Uiteindelijk ontdekte Nederland haar steeds meer en meer. Haar cd Impossible Girl werd goed ontvangen en dankzij haar aanwezigheid in uitverkochte shows als De vrienden van Amstel Live en goed gekozen deelname aan diverse tv-progamma’s werd ze steeds bekender. Vorig jaar ging het roer om en verscheen de uitstekende cd Durf Jij, met teksten van Leonard Ilja Pfeijffer.



Afgelopen zomer kreeg ze de kans van haar leven: ze mocht in Carré Cirque Stiletto presenteren. Alhoewel, presenteren… Cirque Stiletto is een kunst- en vliegshow met Ellen als piloot: een mix van circus, revue, rockconcert en burlesque. Tweeënhalf uur lang wordt het publiek getrakteerd op weergaloze acts die naadloos overgaan in zang- en dansnummers. Al in de eerste tien minuten hangt Ellen hoog in de piste met een circusartiest, waar ze een nummer zingt terwijl beiden een luchtdans uitvoeren. Volkomen natuurlijk gaat een act van een slangenmeisje over in Baby (Hit Me) One More Time van Britney Spears, dat naadloos vervloeit in Ian Dury’s Hit Me With Your Rhythm Stick en een messenwerpact waarbij de zenuwen van het publiek behoorlijk getest worden. Ellen lijkt in deze omgeving eindelijk volledig tot bloei te komen. Dansen, zingen (waarbij ze even makkelijk schakelt van een overtuigende Nina Hagen naar Lady Gaga) en acrobatiek: werkelijk alles doet ze. (In haar tienerjaren was ze fanatiek turnster, door haar lenigheid komt ze nu moeiteloos mee met de circusartiesten.)
Het heeft vele jaren geduurd, maar eindelijk heeft multitalent Ellen ten Damme een format bedacht waarin ze haar veelzijdigheid volledig kwijt kan. Met een show als deze zou ze nog jaren kunnen doorgaan én voortdurend een nieuw publiek winnen.