Middelpunt van dit folky gezelschap is de New Yorkse zangeres Meredith Godreau. Haar hoge fluweelzachte stem doet in combinatie met de sprankelende gitaarcomposities vol breaks veel aan Mice Parade denken. Verrassend is dat niet want de frontman van Mice Parade, percussionist-gitarist Adam Pierce en collega Rob Laakso hebben eraan meegewerkt. Leche is Godreau’s derde album en opgenomen in haar huiskamerstudio, wat een iets ongepolijstere plaat opleverde dan Moenie and Kitchi van twee jaar geleden. Met opener For the best begint het album sterk. De 12 veelal melancholieke liedjes worden door Godreau nog even toegelicht: ‘The idea behind the album was about travelling, both physically and psychologically. Observing many places, people and behaviours, but always from a distant perspective, never directly involved. Personal change and growth was a major influence on the album.’ Dat mag dan wat esoterisch klinken, er is niet echt een link te leggen met deze gewoon fijne folkpopplaat.

Haar honingzoete stem gaat helaas halverwege wel wat tegen staan vanwege de beperkte variatie in de altijd maar ingehouden en lievige manier van zingen. Nergens wordt eens stevig uitgehaald. De enigszins vergelijkbare Kate Bush en Joanna Newsom hebben wat dat betreft meer reikwijdte en power, waarmee ze een stuk langer blijven boeien. In Soulgazing waan je je bijna in een nummer van de behaagzieke Natalie Imbruglia (!). Dat je toch blijft luisteren is vooral te danken aan de muzikanten die ze om zich heen heeft verzameld. In de prachtige composities met harpen, strijkers, fijn drumwerk en sfeervolle fingerpicking ontdek je elke keer weer nieuwe dingen. Echt een plaat die je vaker moet horen. De stukken gaan van verstilde mijmeringen naar vrolijke popliedjes als Olly olly oxen free. Een van de mooiste nummers is het trage A century is all we need, dat een beetje aan de Schotse bard Alasdair Roberts doet denken. Het heeft niet meer nodig heeft dan gitaar en stem. Leaves is met vibrafoon en complexe jazzpercussie het meest in Mice Parade-stijl. De bakvissentekst ‘I, I, love, love the way you look at me’. I, I, cry, cry, when you turn to leave’ neem je dan maar voor lief. Want hoedanook is Leche een veelzijdige plaat die nog best eens lang mee zou kunnen gaan.