(Fat Cat / Bertus)
De New Yorkse singer-songwriter Nina Nastasia is al tien jaar bezig en
heeft zojuist haar zesde plaat gelanceerd. Erg bekend is ze hier niet, maar
daar zou nu best eens verandering in kunnen gaan komen. Outlaster
begint al sterk met de single Cry, Cry, Baby. “You can have my
sixth grade picture. Can I have the one of us mooning? This work, it
won’t kill me but I’m not stronger for it. I’ve just
learned to wait it out”. Dit trage melancholieke countrynummer zet
meteen de toon voor de rest van dit album (dat al snel helemaal geen
countryplaat blijkt te zijn). Net als de wat vergelijkbare
zangeres-met-band Edith Frost put Nastasia uit de pijnlijkere kanten van
het leven. Maar wat een prachtige liedjes levert dat op! Het eerste nummer
wekt de indruk dat dit een kalme countryplaat à la Willard Grant is,
maar Outlaster is allesbehalve een ‘gewone’
singer-songwriterplaat. Nastasia’s liedjes worden namelijk niet
alleen met gitaar, bas en drums uitgevoerd. Paul Bryan (Aimee Mann, Lucinda
Williams, Grant Lee Buffalo) dirigeerde en schreef daar omheen
arrangementen voor een heel orkest. Geen makkelijke muzikale saus in de
vorm van een ‘strijkje’, maar werkelijk prachtige partijen voor
onder andere piano, cello’s, klarinetten en violen. Die orkestrale
aanpak heeft een bijzonder sterke plaat opgeleverd. Die gelaagdheid is niet
alleen erg mooi, maar je ontdekt zo ook telkens weer nieuwe dingen. Met
één keer luisteren valt deze plaat niet te behappen.
Steve Albini nam evenals bij al haar vorige platen de opnames voor zijn rekening. Dat deze fijne heldere productie in slechts vier dagen op tape stond bewijst wel dat we hier met doorgewinterde professionals te maken hebben. Jeff Parker (Tortoise) speelt ook nog gitaar, het kan niet op. The Familiar Way is met een gepassioneerde klezmervioolpartij een van de mooiste nummers. “Every day I tear a bit. From myself and from the one I love. And with each tear another stitch. There’s always something new to fix. Through the blackened air and all. Will I meet you this familiar way? Will I still keep you? You must not ask me today”. Outlaster is geen lichte kost, maar wel een must voor wie ook zo heeft genoten van Joanna Newsom’s Have one on me.
Steve Albini nam evenals bij al haar vorige platen de opnames voor zijn rekening. Dat deze fijne heldere productie in slechts vier dagen op tape stond bewijst wel dat we hier met doorgewinterde professionals te maken hebben. Jeff Parker (Tortoise) speelt ook nog gitaar, het kan niet op. The Familiar Way is met een gepassioneerde klezmervioolpartij een van de mooiste nummers. “Every day I tear a bit. From myself and from the one I love. And with each tear another stitch. There’s always something new to fix. Through the blackened air and all. Will I meet you this familiar way? Will I still keep you? You must not ask me today”. Outlaster is geen lichte kost, maar wel een must voor wie ook zo heeft genoten van Joanna Newsom’s Have one on me.
Reacties
http://www.polo-ralph-lauren.de/, http://www.longchamp-handbagsoutlet.us.com/, http://www.chi-flatiron.us.com/, http://www.chanelhandbags.net.in/,
Reactie toevoegen