Bruce McDonald
21-04-2010 20:20 Kriterion 1
Een zombie-epidemie die ontstaat via het doorgeven van besmette woorden, dié hadden we nog niet in onze verzameling. De premisse van Pontypool is zó bizar en origineel, dat je regisseur McDonald een paar losse eindjes en een wel heel raadselachtige scène, na de aftiteling, met gemak vergeeft. De aan lager wal geraakte dj Grant Mazzy maakt een doorstart in een klein radiostation in het Canadese plaatsje Pontypool. En al meteen tijdens zijn allereerste uitzending breekt de pleuris uit: berichten komen binnen van angry mobs die de praktijk van de huisarts belegeren, evenals ooggetuigenverslagen over naasten die elkaar op afschuwelijke wijze vermoorden. Onderwijl rukt de waanzinnige menigte op naar het radiostation. Het is aan Mazzie en zijn producer om de epidemie te stoppen via het middel dat hij het beste kent: de taal.
De film, die zich compleet in het radiostation afspeelt (van wat er buiten plaatsvindt, horen we alleen de uiterst suggestieve verslagen) wordt vrijwel in zijn geheel gedragen door een geweldige Stephen McHattie als Mazzy. Het is lang geleden dat we zo’n prachtige doorgroefde kop met zoveel expressie en zo’n fantastische stem zagen - waarom zien en horen we niet meer van die man? Het intelligente scenario daagt uit om na te denken over wat taal nu precies is en welke rol ze speelt in ons leven, en roept enkele interessante vragen op: zijn media de oorzaak van bepaalde catastrofes, of zijn ze juist in staat die op te lossen? Maar voor u denkt dat deze film te cerebraal is: hij is óók bloedspannend, en goed getimede horroreffecten worden niet geschuwd. Maar nogmaals: wát betekent die scène na de aftiteling? Ik ben benieuwd naar úw theorie.