Een van de charmes van een filmfestival is dat je samen met je vrienden
een reeks films gaat kijken om die daarna in het festivalcafe te
bespreken. Nu was ik niet zo te spreken over de Bollywood-film No
Smoking, (zie mijn recensie over deze flick) maar mijn twee mede
festivalbezoekers, de stripmakers Paul Stellingwerf en Matt Baay,
dachten daar anders over.
Na No Smoking vond dan ook de volgende conversatie plaats:
Matt: Ik vond hem mysterieus, leuk en niet voorspelbaar. Ik vond hem goed, een aanrader!
Mike: Ja? Vond je hem niet te lang?
Matt: Het was een zit, maar dat geeft niet.
Mike: En Paul, wat vond jij ervan dan?
Paul: Ik vond hem gewoon leuk, vermakelijk.
Mike: Ik had echt zoiets van halverwege de film, gaat dit nog lang duren...?
Matt: Ik heb hem 'een goed' gegeven.
Paul: Ik ook.
Mike: Echt? Jullie hebben allebei 'een goed' gegeven.... Ik heb hem een 'ZoZo' gegeven
Paul: Het zag er gelikt uit, het sfeertje was cool...
Matt: En mooie specialeffects ook!
Mike: "Het sfeertje was cool." Hmmm, en je vond hem niet te lang duren?
Paul: Nou, ik vond hem wel iets aan de lange kant, laat ik het zo zeggen.
Mike: En je houdt wel van Bollywood-muziek?
Paul: (Met ironische blik) Fantastisch!
Mike: Je inner gay person is er wel door losgekomen?
Matt: Er zat muziek in!
Mike: Ja, het was een soort Mamma Mia, maar dan voor rokers.
Matt: Ja. 'Oebe oebe dade!!!'
Paul lacht.
Matt: Ik moet zeggen, ik kreeg wel zin in een sigaretje halverwege de film.
Paul en Mike lachen.
Matt nu ook.
Mike: Halverwege snapte ik er niets meer van. Waar zijn we nu? Of is het weer een nieuwe droom? En hoe zat het met die nazi's?
Paul: Dat was wel fucked up, ja.
Matt: Ja, maar dat verklaarde hij zelf. Het was gewoon zo'n mind trip waar niemand naartoe wilde, als laatste redmiddel om iemand te laten stoppen met roken. Eerst dwing je iemand en als dat niet werkt, ga je gewoon nog verder. Dat zei hij in het gesprek.
Paul: Ja, je moet gewoon opletten. Bollywood voor dummies eigenlijk. Het komt nog een keer terug.
Mike: De film boeide me te weinig om het allemaal te blijven volgen.
Matt: En dat vrouwtje was ook lekker!
Daar waren we het dan wel weer over eens. Inmiddels was het tijd voor de volgende film.
Na No Smoking vond dan ook de volgende conversatie plaats:
Matt: Ik vond hem mysterieus, leuk en niet voorspelbaar. Ik vond hem goed, een aanrader!
Mike: Ja? Vond je hem niet te lang?
Matt: Het was een zit, maar dat geeft niet.
Mike: En Paul, wat vond jij ervan dan?
Paul: Ik vond hem gewoon leuk, vermakelijk.
Mike: Ik had echt zoiets van halverwege de film, gaat dit nog lang duren...?
Matt: Ik heb hem 'een goed' gegeven.
Paul: Ik ook.
Mike: Echt? Jullie hebben allebei 'een goed' gegeven.... Ik heb hem een 'ZoZo' gegeven
Paul: Het zag er gelikt uit, het sfeertje was cool...
Matt: En mooie specialeffects ook!
Mike: "Het sfeertje was cool." Hmmm, en je vond hem niet te lang duren?
Paul: Nou, ik vond hem wel iets aan de lange kant, laat ik het zo zeggen.
Mike: En je houdt wel van Bollywood-muziek?
Paul: (Met ironische blik) Fantastisch!
Mike: Je inner gay person is er wel door losgekomen?
Matt: Er zat muziek in!
Mike: Ja, het was een soort Mamma Mia, maar dan voor rokers.
Matt: Ja. 'Oebe oebe dade!!!'
Paul lacht.
Matt: Ik moet zeggen, ik kreeg wel zin in een sigaretje halverwege de film.
Paul en Mike lachen.
Matt nu ook.
Mike: Halverwege snapte ik er niets meer van. Waar zijn we nu? Of is het weer een nieuwe droom? En hoe zat het met die nazi's?
Paul: Dat was wel fucked up, ja.
Matt: Ja, maar dat verklaarde hij zelf. Het was gewoon zo'n mind trip waar niemand naartoe wilde, als laatste redmiddel om iemand te laten stoppen met roken. Eerst dwing je iemand en als dat niet werkt, ga je gewoon nog verder. Dat zei hij in het gesprek.
Paul: Ja, je moet gewoon opletten. Bollywood voor dummies eigenlijk. Het komt nog een keer terug.
Mike: De film boeide me te weinig om het allemaal te blijven volgen.
Matt: En dat vrouwtje was ook lekker!
Daar waren we het dan wel weer over eens. Inmiddels was het tijd voor de volgende film.