Breck Eisner
Kriterion 1
Als een van de bewoners van Ogden Marsh, in Iowa het sportveld oploopt met een geweer en de sheriff Dutton (Timothy Olyphant) genoodzaakt is de verstoorde man dood te schieten, is dat slechts een voorbode van het bloedbad dat zal volgen. Al snel beginnen meer dorpsbewoners zich buitengewoon gewelddadig te gedragen om daarna apathisch voor zich uit te staren.
William steekt zijn huis en gezin in de hens en staat daarna doodleuk fluitend het gras te maaien. U begrijpt dat dit gedrag niet als sociaal acceptabel gezien wordt. Al snel grijpt het Amerikaanse leger in en wordt het dorp tot quarantainegebied verklaard. Om de epidemie te bezweren worden op commando burgerrechten geschonden, waarbij de populatie het loodje legt. Tijd voor Sheriff Dutton, zijn vrouw (Radha Mitchell) en hulpsheriff Clank (Joe Anderson) te ontsnappen aan het leger en de losgeslagen dorpsbewoners.Wasstraat
The Crazies is een losse remake van de gelijknamige film uit 1973 van George A. Romero (Night of the Living Dead). Daar ik het origineel niet gezien heb, kon ik de film van Breck Eisner met open vizier tegemoet treden. Eisner jaagt de kijker geregeld de stuipen op het lijf, maar doet dit herhalend door plotseling iets in beeld te laten komen, gecomplementeerd met een harde knal in de soundtrack. Dit trucje is op een gegeven moment vervelend voorspelbaar.
Een zeer doeltreffende scène in de wasstraat compenseert die gemakzucht enigszins. De vluchtelingen zijn met hun auto in een wasstraat gemanoeuvreerd, en worden belaagd door de wassende borstels, zeepsop en moordlustige autowassers. Gekkenhuis dus.
Yong-Joo Lee
Kriterion 1
De 14 jarige So-jin is verdwenen, haar oudere zus Hee-jin gaat naar haar
opzoek. Langzaam ontrafelt er een grimmig spookverhaal waarin het spel
tussen de werkelijke geest en wat mensen zelf zien in de geest centraal
staat.
Niemand lijkt Hee-jin daadwerkelijk te willen helpen So-jin terug te
vinden. Haar moeder is godsdienstfanaat en bidt alleen maar, de politie
blijft na 3 moorden geloven dat ze gewoon is weggelopen en de buurvrouwen
zijn enkel bang voor wat hun te wachten staat. Hee-jin is de enige die haar
verstand gebruikt en zich niet laat gek maken, maar hoelang houdt ze dat
vol?
Door te focussen op de personages en niet op So-jin en haar moorden, ontstaat er een mooi spel tussen hoe mensen de vreemde gebeurtenissen ervaren en wat er werkelijk aan de hand is. Maar door So-jin op de achtergrond te laten ontbreekt er wel iets van een spanningsboog waardoor je op je puntje van je stoel blijft zitten. De film heeft iets te veel scenes van mensen die iets engs horen en dan angstig door het huis sluipen. So-jin, of de geest die haar bezit, wordt ook nergens echt eng. De kijker moet vooral afgaan op de angst die de buurvrouwen voor haar hebben.
Maar de film blijft de moeite waard. De wreedheden en de symboliek zijn wat je van een Zuid Koreaanse horror kan verwachten: onheilspellend en bizar. De personages zijn goed gekozen en Zuid Koreaans mag van mij uitgeroepen worden tot de beste taal voor horrorfilms.
De suspence in Posessed laat het misschien af en toe afweten, maar het is wel en horror die je de spiegel voorhoudt. Yong-Joo Lee roept met deze film de vraag op wie nu eigenlijk bezeten is. De godsdienstwaanzinnige moeder, de 'ik geloof het niet' agent en de bijgelovige buurvrouwen komen allemaal in aanmerking. Voor hun loopt de film dan ook niet goed af.
Door te focussen op de personages en niet op So-jin en haar moorden, ontstaat er een mooi spel tussen hoe mensen de vreemde gebeurtenissen ervaren en wat er werkelijk aan de hand is. Maar door So-jin op de achtergrond te laten ontbreekt er wel iets van een spanningsboog waardoor je op je puntje van je stoel blijft zitten. De film heeft iets te veel scenes van mensen die iets engs horen en dan angstig door het huis sluipen. So-jin, of de geest die haar bezit, wordt ook nergens echt eng. De kijker moet vooral afgaan op de angst die de buurvrouwen voor haar hebben.
Maar de film blijft de moeite waard. De wreedheden en de symboliek zijn wat je van een Zuid Koreaanse horror kan verwachten: onheilspellend en bizar. De personages zijn goed gekozen en Zuid Koreaans mag van mij uitgeroepen worden tot de beste taal voor horrorfilms.
De suspence in Posessed laat het misschien af en toe afweten, maar het is wel en horror die je de spiegel voorhoudt. Yong-Joo Lee roept met deze film de vraag op wie nu eigenlijk bezeten is. De godsdienstwaanzinnige moeder, de 'ik geloof het niet' agent en de bijgelovige buurvrouwen komen allemaal in aanmerking. Voor hun loopt de film dan ook niet goed af.
Lawrence Gough
19-04-2010 15:50 Kriterion 2
Salvage is fijne huis-, tuin- en keukenhorror. Het script is geschreven
door Colin O'Donnell, die zijn achtergrond heeft in soap operas. Het
is daarom misschien niet verwonderlijk dat in Salvage een flinke dosis
familiedrama aanwezig is. De relaties tussen ontaarde moeder Beth, haar
getrouwde minnaar Kieran en de recalcitrante puber Jodie vormen de
achtergrond van dit horrorverhaal. Beth en Kieran zitten thuis, Jodie zit
na een heftige ruzie met haar moeder bij de overburen en buiten loert een
onbekend gevaar: iets of iemand laat een spoor van vernieling en bloederige
lichamen achter. De elektriciteit valt uit en soldaten nemen hun posities
in. Maar wat komt het leger eigenlijk doen?
De film volgt Beth in haar pogingen haar dochter te bereiken. Buiten staat haar een zekere dood te wachten, maar binnen is het ook niet veilig. Net als voor Beth is het voor de kijker lang onduidelijk waar we mee te maken hebben. Het lukt regisseur Lawrance Gough de spanning op te bouwen zonder het gevaar zelf in beeld te brengen. Maar als Beth, Keiran en Jodie uiteindelijk oog in oog staan met het monster voldoet deze niet aan de verwachtingen. Ik heb nog nooit een vrouw met zoveel gemak een gruwelijk gevaar zien verslaan.
Salvage is het filmdebuut van Gough, hij maakte de film met een extreem laag budget en in hele korte tijd. Ook dat is te zien aan de film. De scènes zien er soms te bedacht uit, zoals wanneer Beth zich verstopt in een berg bladeren en je alleen nog haar oog ziet. Geldgebrek zal ook de reden zijn voor het ietwat armzalige monster. Maar de do-it-yourselfstijl heeft zeker ook een bepaalde charme; het draagt bij aan dat algehele huis-, tuin- en keuken-gevoel. Lekker gezellig griezelen, niks meer, niks minder.
De film volgt Beth in haar pogingen haar dochter te bereiken. Buiten staat haar een zekere dood te wachten, maar binnen is het ook niet veilig. Net als voor Beth is het voor de kijker lang onduidelijk waar we mee te maken hebben. Het lukt regisseur Lawrance Gough de spanning op te bouwen zonder het gevaar zelf in beeld te brengen. Maar als Beth, Keiran en Jodie uiteindelijk oog in oog staan met het monster voldoet deze niet aan de verwachtingen. Ik heb nog nooit een vrouw met zoveel gemak een gruwelijk gevaar zien verslaan.
Salvage is het filmdebuut van Gough, hij maakte de film met een extreem laag budget en in hele korte tijd. Ook dat is te zien aan de film. De scènes zien er soms te bedacht uit, zoals wanneer Beth zich verstopt in een berg bladeren en je alleen nog haar oog ziet. Geldgebrek zal ook de reden zijn voor het ietwat armzalige monster. Maar de do-it-yourselfstijl heeft zeker ook een bepaalde charme; het draagt bij aan dat algehele huis-, tuin- en keuken-gevoel. Lekker gezellig griezelen, niks meer, niks minder.