Texas Chainsaw Massacre meets The Royle Family, dat moeten de makers op het John Bull-bierviltje geschreven hebben, stel ik me zo voor. De Poolse schoonmaakster Lena valt in handen van working class ‘Mum’ en ‘Dad’ en hun twee ‘kinderen’, die zoals alle goede ouders het beste met haar voor hebben, zolang ze maar netjes doet wat haar opgedragen wordt en hun martelingen, van uithongering tot mutilatie, gelaten ondergaat. Mum en Dad, een combinatie van Fred en Rose West en een moderne Sawney Bean, kijken overigens niet op een slachtoffer meer of minder. Nadat Dad een kennis vermoord heeft omdat deze lucht kreeg van wat er zich allemaal in huis afspeelt, wordt diens hoofd aan Lena gepresenteerd: ‘Look what you’ve made me do. I’ve known that guy for fifteen years. What do you think his wife and kids will think when he don’t show up?’

Ja, humor heeft de film wel. Gore ook, in bloedrode kapitalen. Smerig hoogtepunt is de kerstviering (wat is dat toch met Engelsen en kerst?), waarbij een onfortuinlijke pizzakoerier als gekruisigde Jezus dienst doet - zonder benen, dat wel, kennelijk waren de spijkers op. Het lijkt de overtreffende stap van ziek, maar het werkelijk venijn zit hem in de kleine dingen - de ‘dochter des huizes’ die de gunsten van Mum probeert terug te winnen ten koste van Lena voelt veel naarder dan de zoveelste verminking of zak met ledematen. Achteraf kun je overigens zeggen dat de verwikkelingen in Mum & Dad voorspelbaar verlopen, maar voor het zover is heeft zich een behoorlijk enerverende en vermakelijke film aan de kijker voltrokken.