Eigenlijk is A Girl Walks Home Alone at Night geen Iraanse film, zoals de site van het IFFR suggereert, maar een in Amerika met Amerikaans geld geschoten film, met Iraanse acteurs, door een Iraans-Amerikaanse regisseuse. Want laat het duidelijk zijn: deze film had nooit in Iran gemaakt kunnen worden - al is het maar vanwege het (beschaafde) bloot wat er in zit. En veel vampierwesterns komen er ook al niet uit die contreien.



In het spookstadachtige Bad City stapelen de lijken zich op. Letterlijk. Want wie niet braaf is - en dat zijn de pooiers, drugsdealers en gangsters die deze stad bevolken natuurlijk niet - krijgt een portie vergelding op zijn bord van een in een lange hoofddoek gekleed vampiermeisje. Op een skateboard. Dan ontmoet het vampiermeisje (de broeierige Sheila Vand) Arash, de James Dean-van-dienst met het gouden hart. Niet dat de plot dan in een stroomversnelling raakt, want de film blijft op een aangenaam tempo voortkabbelen. En het is precies goed zo.

Echte horror is de film ook al niet, al vindt een slechterik (een superieur schmierende Dominic Rains, bekend van Captain America: The Winter Soldier) een voorspelbaar gruwelijke dood. De film zit vol knipogen naar spaghettiwesterns, film noir en graphic novels, zoals Sin City (maar dan serener en minder gewelddadig). De liefdesgeschiedenis is lekker quirky, de zwart-witfotografie prachtig en de humor bijzonder fris. Als de film afgelopen is, realiseer je je dat de plot flinterdun was, maar dat wordt meer dan goedgemaakt door de uiterst aangename kijkervaring die je zojuist had. Oh ja, en door de fantastische bijrol van de kat natuurlijk.