David Verbeek
29-01-2013 17:00 Doelen Jurriaanse Zaal
In How to describe a cloud zien we een jonge Chinese vrouw en haar
vanwege een tumor blind geworden moeder, die beweert over een zesde zintuig
te beschikken. Liling is hippe dingen gaan studeren in Taipeh, terwijl haar
broer achterbleef op het eiland om voor de moeder te zorgen. De animositeit
tussen hen is dan ook vanzelfsprekend.
Films hebben over het algemeen een vervelende afkeer van wetenschap (prettige uitzondering op dit IFFR is het curieuze GFP Bunny )
Vanwege ons diepgewortelde frankensteincomplex legt de wetenschappelijke visie het steevast af tegen het 'spirituele'. Voeg daarbij het thema van de (berouwvolle) terugkeer naar het platteland en je zet je als kijker schrap, maar het valt allemaal wonderwel mee. De jonge regisseur geldt als een opkomend talent en dat is niet voor niets: alles is opvallend fijnzinnig in beeld gebracht zonder grote gebaren. Het gevreesde conflict tussen skepsis en bijgeloof blijft uit. Zowel de betonnen stad als de ruige kust zien er prachtig uit en het acteertempo wordt nergens te stroperig. Toch had er meer gemaakt kunnen worden van de schuchter ontluikende relatie tussen Liling en Chen, een middelbare sciencefictionillustrator(!) die zich met biofictie bezighoudt. Beide personages waren er interessant genoeg voor geweest. De film is naar verluidt voor zeer weinig geld gemaakt, waardoor je het abrupte en onbevredigende einde wel door de vingers wil zien.
Films hebben over het algemeen een vervelende afkeer van wetenschap (prettige uitzondering op dit IFFR is het curieuze GFP Bunny )
Vanwege ons diepgewortelde frankensteincomplex legt de wetenschappelijke visie het steevast af tegen het 'spirituele'. Voeg daarbij het thema van de (berouwvolle) terugkeer naar het platteland en je zet je als kijker schrap, maar het valt allemaal wonderwel mee. De jonge regisseur geldt als een opkomend talent en dat is niet voor niets: alles is opvallend fijnzinnig in beeld gebracht zonder grote gebaren. Het gevreesde conflict tussen skepsis en bijgeloof blijft uit. Zowel de betonnen stad als de ruige kust zien er prachtig uit en het acteertempo wordt nergens te stroperig. Toch had er meer gemaakt kunnen worden van de schuchter ontluikende relatie tussen Liling en Chen, een middelbare sciencefictionillustrator(!) die zich met biofictie bezighoudt. Beide personages waren er interessant genoeg voor geweest. De film is naar verluidt voor zeer weinig geld gemaakt, waardoor je het abrupte en onbevredigende einde wel door de vingers wil zien.