Sebastián Hofmann
24-01-2013 11:30 Doelen Jurriaanse Zaal
Ooit was het ondenkbaar om je IFFR te beginnen met een zombiefilm, maar de
aaibaarheidsfactor van de rondwandelende doden is inmiddels dusdanig
toegenomen dat het in 2013 zomaar kan. Geen geweldadigheden hier;
Halley is een typische, trage arthousefilm over een eenzame kerel
zonder eigenschappen. Je vraagt je af of er een groot verschil is met hoe
hij tijdens zijn leven was. Een suf baantje in de beveiliging, thuis kijkt
hij tv en poetst het servies. Dat hij in staat van ontbinding verkeert,
weet hij nog aardig te camoufleren voor zijn omgeving, maar de kijker wordt
getrakteerd op smerige close ups van maden die met een pincetje uit de huid
worden getrokken en meer van dat fraais. Hoe en waar onze man is overleden
en belangrijker nog: waarom hij niet echt dood gaat, blijft - u raadt het -
vaag. De duistere ambient drones maakten wat dat betreft (hoewel ik een
liefhebber ben) weinig goed aan het voorspelbare scenario: is masturberen
een verstandig idee als je in staat van ontbinding verkeert? Juist.