Deze film werd het niet, maar wel een andere Rotterdamse productie: Ari Deelder's debuut Toegetakeld door de liefde. De film laat zich simpel samenvatten in deze trefwoorden: Writersblock, veel bier, veel sigaretten, veel whisky, liefdesverdriet, jaloezie, jazz elpees, huurachterstand, Rotterdam en heel veel zelfmedelijden. De verhaallijn, gebaseerd op het boek van Aat Ceelen, is minimaal. Dit romantische portret van de getormenteerde schrijver Arie die langzaam afglijdt naar de goot moet het ook niet van een plot hebben, maar van sfeer. Een oer-Rotterdamse retrosfeer.

Er is veel aandacht gestoken in de jaren vijftig-styling, de kunstzinnige verbeelding van Arie's in drank gedrenkte nachtmerries, gekke decors, interieurs en de muziek. Dat heeft een half gelukte film opgeleverd. Raymond Thiry is een overtuigende Arie. De roodharige tramconductrice Sonja (Anna Hermanns) als zijn object van begeerte is zeker oogstrelend. Helaas sleept het verhaal zich traag voort, zonder dat Arie ook maar één keer iets out of character doet. Nouja vooruit, hij slaat zijn huisbaas (Hans Dagelet) plots tegen de vlakte. Maar hij blijft een plat soort stripfiguur; je gaat niet echt met hem meeleven. Dat ligt zeker niet aan Thiry's acteertalent; dat zit wel snor. Maar de voorspelbare cliché's van de zelfkantliteratuur gaan op den duur vervelen. Heeft Bukowski niet al navolgers genoeg gehad?

Voor Rotterdammers is het wel een leuke quiz: raden waar alle scènes opgenomen zijn. Natuurlijk ontbreken de hardcore bruine café's niet: Voigt, Willens & Wetens en De Schouw (met fijne bijrol van Raymonde de Kuiper als kroegtijgerin). Gelukkig maken de expressief getekende animaties tussendoor en de kolderieke nachtmerrie-scenes veel goed. En de mannenkoren! Kortom: een veelbelovend debuut barstensvol goede smaak, maar graag iets meer aandacht voor een goed verhaal met ietsje meer spanning de volgende keer.