Ooit was het ondenkbaar om je IFFR te beginnen met een zombiefilm, maar de aaibaarheidsfactor van de rondwandelende doden is inmiddels dusdanig toegenomen dat het in 2013 zomaar kan. Geen geweldadigheden hier; Halley is een typische, trage arthousefilm over een eenzame kerel zonder eigenschappen. Je vraagt je af of er een groot verschil is met hoe hij tijdens zijn leven was. Een suf baantje in de beveiliging, thuis kijkt hij tv en poetst het servies. Dat hij in staat van ontbinding verkeert, weet hij nog aardig te camoufleren voor zijn omgeving, maar de kijker wordt getrakteerd op smerige close ups van maden die met een pincetje uit de huid worden getrokken en meer van dat fraais. Hoe en waar onze man is overleden en belangrijker nog: waarom hij niet echt dood gaat, blijft - u raadt het - vaag. De duistere ambient drones maakten wat dat betreft (hoewel ik een liefhebber ben) weinig goed aan het voorspelbare scenario: is masturberen een verstandig idee als je in staat van ontbinding verkeert? Juist.