Dwergen en dildo’s, beloofde het programmaoverzicht. En dat krijgen we in deze jaren zeventig porno die tevens een satire is op de klassenstrijd. De titel laat zich vrij vertalen als ‘Neukieneukie op zijn Braziliaans’ en ook dat krijgen we, met echte seks en echte cumshots, die echter eerder hilarisch dan opwindend zijn. Hetgeen niet in de laatste plaats te danken is aan de liftmuziek die de seksscènes van een - al dan niet bedoelde - komische begeleiding voorziet. En we krijgen meer harige lichamen dan we tegenwoordig van porno gewend zijn omdat de seventies nu eenmaal een harig tijdperk waren, op dat van de hoofdpersoon na. Dat is de dwerg Siri, die zijn bestaan als huisknecht en seksslaaf ontvlucht in gezelschap van zijn enige bezit: een grote doos vol dildo’s. Die komen hem ook goed van pas bij zijn lotgevallen: uiteraard een reis langs talloze oversekste dames. Uiteindelijk schopt hij het zelfs tot seksexpert voor een passerend buitenaards ruimteschip, dat eruitziet als een enorme pik en geregeld witte vloeistof spuit. In liters welteverstaan. De bijna postmoderne introductie van dat ruimteschip behoort overigens tot de grappigste scènes van de film; die gaat namelijk twee keer mis, waar Siri’s droge voice-over de Special Effects-afdeling dan verantwoordelijk voor houdt. De derde keer gaat het goed, zegt hij, waarna je op het balkon boven hem een man een rookbommetje ziet afsteken: het ruimteschip is geland. Een knulligheid die de film typeert, maar daarnaast ook hoogst innemend en vermakelijk is. De makers mochten zich bovendien gelukkig prijzen met Chumbinho, de kleine acteur die Siri speelt, omdat diens koddige en tegelijkertijd aandoenlijke mimiek Fuk Fuk à Brasileira een hart geeft. En dat is zeldzaam in pornofilms.

De voorstelling van Heddy Honigmanns And then one day was zo exclusief dat hij niet eens in de programmering stond. Haar nieuwe korte film zou dan ook al eerder in première gaan, maar werd uitgesteld omdat Honigmann, die faam verwierf met haar documentaires, in het buitenland verbleef. Vandaar ook dat organisator Het Instituut voor Beeld en Geluid ter plekke kon aankondigen dat de eerste druk van de verzamel-DVD met haar documentaires al was uitverkocht voordat de officiële presentatie plaatshad; die was namelijk aan de première van haar korte film gekoppeld.
Nadat de Grande Dame van de Nederlandse documentaire uitgebreid geëerd was met een reeks levendige toespraken, aan elkaar gepraat door cabaretier Jan Jaap van der Wal, kreeg het publiek twee korte fictiefilms van haar te zien. Als eerste Uw mening graag, waarvoor hoofdrolspeelster Anneke Blok in 1989 een Gouden Kalf ontving, en die ondanks de typische jaren tachtig-kleding geheel niet gedateerd is geraakt. Haar onderwerp, wat vrouwen doen als ze verliefd zijn, zal dan ook altijd even herkenbaar als tijdloos blijven. Een fijne opwarmer voor het actuele And then one day, dat in alle opzichten een film van deze tijd is. Honigmann vertelt haar verhaal in twee delen. ‘And then one day there was headgear,’ opent ze, waarna er een parade historische beelden van hoofddeksels volgt. In het tweede deel speelt Maryam Hassouni Alia, een goed geïntegreerde Marokkaanse Nederlandse die al sinds haar dertiende niet meer zonder hoofddoekje over straat gegaan is. Honigmann schetst in liefdevolle beelden wat dit gebruik voor Alia betekent, en toont en passant dat het helemaal niet verschilt van alle andere hoofdtooitradities die de wereld kent. Haar ontknoping legt dan ook feilloos de absurditeit bloot van een verbod op hoofddoekjes. Dat het niet haar bedoeling was om een anti-Wildersfilm maken, vertelde Honigmann in de Q&A na afloop, niettemin is And then one day onmiskenbaar een politieke film - die er bovendien in slaagt een heikel onderwerp met opmerkelijk veel lichtheid, humor en warmte invoelbaar te maken. Kortom: Misschien Wel Een Heel Belangrijke Film in deze tijd.