Het zou heel gemakkelijk (zoals collega Marcel Ruijters dat noemt) een processiemars hebben kunnen worden: vers stel (hij is wees en getekend door het leven, zij kreeg heel jong een kind) stort zich naïef in een veel te ambitieus horeca-avontuur, waarna het van kwaad tot erger gaat. Wanneer zij in Canada een nieuwe baan accepteert en vervolgens van de aardbodem verdwijnt, blijft hij achter met het kind. De rol van stiefvader is onze Yann niet op het lijf geschreven, en botte sociale werkers, loan sharks en louche huisjesmelkers maken het er ook al niet makkelijker op. Aan het eind zal Yann een ander mens zijn. In die neerwaartse spiraal is gelukkig ook ruimte voor lichtere momenten en zelfs ouderwetse suspense. Zij die vrezen voor slechts weer zo'n opeenstapeling van naargeestigheid kunnen dus gerust zijn. Een film met een hart en de potentie van een publieksfavoriet.